Samenvatting

“En ze leefden nog lang en gelukkig…” Helaas is deze zin tegenwoordig vaak een sprookje. Het komt namelijk steeds vaker voor dat ouders uit elkaar gaan, waardoor gezinnen uiteen vallen. Van het aantal huwelijken eindigt volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek maar liefst een derde in eenscheiding. Het Nederlands Jeugdinstituut schat dat er jaarlijks zo’n 70.000 kinderen te maken krijgen met een echtscheiding van ouders. Daarnaast zijn er natuurlijk ook gezinnen waarbij de ouders ongehuwd hebben samengewoond en besluiten uiteen te gaan. Nadat ouders uit elkaar zijn gegaan, kunnen de kosten van verzorging en opvoeding van de minderjarige kinderen door de niet-verzorgende ouder niet volledig in natura worden voldaan. Ongeacht de relatievorm van de ouders, ontstaat na het uiteengaan de alimentatieplicht. Deze plicht houdt in dat de niet-verzorgende ouder aan de verzorgende ouder een financiële bijdrage voor de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen betaalt.
Sinds 1 april 2013 gelden de nieuwe normen van de Expertgroep Alimentatienormen voor de berekening van kinderalimentatie. De Expertgroep Alimentatienormen heeft hiermee het proces van de vaststelling van kinderalimentatie willen vereenvoudigen. Naar aanleiding van deze nieuwe, vereenvoudigde, normen bestaat er bij Breton Advocaten uit Lisse het vermoeden dat de vereenvoudiging tot gevolg heeft dat de draagkracht van de alimentatieplichtige lager uitkomt, waardoor de alimentatiegerechtigde minder kinderalimentatie ontvangt.
Het bovenstaande vermoeden roept de volgende vraag op: “Welke verbeteringen en/of verslechteringen op het gebied van kinderalimentatie treden, voor de alimentatieplichtige of alimentatiegerechtigde, op in de dossiers van 1 januari 2011 tot en met 31 december 2014 bij Breton Advocaten naar aanleiding van de nieuwe alimentatienormen?”Deze vraag staat in het onderzoeksrapport centraal. Om antwoord te kunnen geven op deze centrale vraag, zijn de oude en de nieuwe rekenmethode en de overeenkomsten en verschillen tussen deze rekenmethoden in kaart gebracht met behulp van literatuuronderzoek en dossieronderzoek.
Bij het dossieronderzoek zijn er totaal 47 dossiers onderzocht. Van deze dossiers zijn er 27 waarbij de kinderalimentatie met de oude rekenmethode is vastgesteld. Op deze dossiers is ter vergelijking de nieuwe rekenmethode toegepast. Bij de overige 20 dossiers is de kinderalimentatie met de nieuwe rekenmethode berekend. Ter vergelijking is op deze dossiers de oude rekenmethode toegepast.
Uit dit onderzoek zijn met betrekking tot de draagkracht van de alimentatieplichtige opvallende resultaten gekomen. De draagkracht komt namelijk lager uit bij de alimentatieplichtigen die beschikken over een brutomaandinkomen hoger dan €2.000,00. De resultaten van het onderzoek bevestigen ook dat de draagkracht van de alimentatiegerechtigden te allen tijde hoger uitkomt, ongeacht de hoogte van het inkomen. Daarbij is met de resultaten aangetoond dat met de nieuwe rekenmethode de alimentatiegerechtigden minder kinderalimentatie ontvangen dan met de toepassing van de oude rekenmethode. Deze bevindingen betekenen dat naar aanleiding van de nieuwe rekenmethode in de dossiers van periode 1 januari 2011 tot en met 31 december 2014, vooral voordelen voor de financiële situatie van een alimentatieplichtige met een brutomaandinkomen hoger dan €2.000,00 ontstaan. De resultaten van het dossieronderzoek geven ook duidelijk aan dat naar aanleiding van de nieuwe rekenmethode er bij die dossiers juist nadelen voor de financiële situatie van de alimentatiegerechtigde ontstaan.
Vanuit deze bevindingen is er een aanbeveling aan Breton Advocaten gedaan om 4 cliënten uit afgesloten dossiers te benaderen en op de hoogte te stellen van de ontwikkelingen rondom de berekening van kinderalimentatie en de daarbij komende voordelen voor hen. Wellicht dat Breton Advocaten in samenspraak met de cliënten bij deze dossiers kan overgaan tot heropening van het dossier om een procedure herziening kinderalimentatie te starten.