Samenvatting

Organisaties zijn te beschouwen als complexe sociale systemen. Gebeurtenissen daarbinnen zijn fundamenteel onvoorspelbaar. Niemand kan immers het geheel overzien en men kan alleen bijdragen aan ontwikkelingen door erin te participeren en daardoor onvermijdelijk deel te worden van de onvoorspelbaarheid. Het begeleiden van dergelijke complexe sociale systemen vraagt om een vorm van reflectie waarin deze eigenschappen worden erkend. In dit artikel wordt een voorbeeld van ‘art based reflection’ uitgewerkt aan de hand van een concrete begeleidingscasus. Acht prenten, gemaakt door een kunstenares die luisterde naar de verhalen van de organisatiebegeleider in deze casus, blijken te fungeren als een betekenisvolle spiegel voor betrokkenen. Ze verschaffen zowel individueel als collectief op dialogische wijze inzicht in het eigen handelen, waarbij het zoekende karakter van het begeleidingskundig werk in beeld komt en het niet-weten kan worden toegelaten.