Samenvatting

Ouderen vragen respect en wensen als volwassenen aangesproken en behandeld te worden. Niet met kinderlijke taal of op een onvolwassen wijze. De manier waarop begeleiders, hulp- en zorgverleners met hen praten en omgaan, zegt veel over wie ze zelf zijn. Kunnen ze zich inleven in een wereld die niet de hunne is; kunnen ze geduld en tijd opbrengen om met hen op weg te gaan; kunnen ze hen respecteren ondanks al hun onvolmaaktheden en beperkingen; kunnen ze de communicatie, omgang en taal open, eerlijk en tactvol met hen voeren?

Het gaat om ouderen met een normaal verouderingsproces of die bovendien nog door extra beperkingen worden getekend. Daarom komt de communicatie met ouderen met dementie, verwardheid, een niet-aangeboren hersenletsel, gehoor- en gezichtsstoornissen uitdrukkelijk aan bod. Door de toenemende technologische mogelijkheden en de diversiteit in de samenleving zijn digitaal communiceren, communiceren met ouderen met een anderstalige achtergrond en laaggeletterdheid en ondersteunde communicatie evenzeer aan de orde.

Respectvolle communicatie, respectvolle omgang is niet altijd gemakkelijk. Ouderen hebben ook hun karakter, hun persoonlijkheid waarvan sommige kenmerken met het ouder worden nog meer in de verf komen te staan. Toch moet het uitgangspunt altijd blijven: vooral mét hen praten en niet alleen óver hen, in het besef dat hun wereld kleiner en eenzamer wordt.

Dit boek verscheen als vijfde uitgave in de reeks Senioren in de maatschappij.