Samenvatting

Inleiding: Dit onderzoek is uitgevoerd binnen zorgorganisatie ’s Heeren Loo, woonzorgpark Willem van den Bergh. De opdrachtgevers van dit onderzoek, de ergotherapeuten binnen dit woonzorgpark, zien dat cliënten met een ernstige meervoudige beperking (EMB) niet altijd zinvolle vrijetijdsbesteding krijgen aangeboden. Deze cliënten worden vaak passieve activiteiten aangeboden zoals televisiekijken of naar muziek luisteren. Ook zien zij dat cliënten vaak een verstoord dag/nacht ritme laten zien. Er worden momenteel binnen dit woonzorgpark geen assessments gebruikt om de wensen en behoeften rondom vrijetijdsbesteding van mensen met EMB in kaart te brengen. De doelstelling voor dit onderzoek is het geven van onderbouwde aanbevelingen aan de ergotherapeuten binnen ’s Heeren Loo, locatie Willem van den Bergh over welke assessments gebruikt kunnen worden om informatie te verzamelen over de wensen en behoeften rondom vrijetijdsbesteding van mensen met een ernstige meervoudige beperking. De volgende onderzoeksvraag is opgesteld: ‘Welke assessments kunnen ergotherapeuten gebruiken om de wensen en behoeften rondom vrijetijdsbesteding in kaart te brengen van mensen met ernstige meervoudige beperkingen?’
Methode: Om antwoord te kunnen geven op de gestelde onderzoeksvraag is er een literatuur- en praktijkonderzoek uitgevoerd. In het literatuuronderzoek is er in verschillende databanken gezocht naar wetenschappelijke literatuur over welke assessments ergotherapeuten kunnen gebruiken om de wensen en behoeften rondom vrijetijdsbesteding van mensen met EMB in kaart te brengen. Daarnaast is er ook relevante informatie gehaald uit het boek Grondslagen van de Ergotherapie. Na het literatuuronderzoek is er een literatuuronderzoek uitgevoerd door middel van het afnemen van semigestructureerde interviews bij 5 participanten die werkzaam zijn als ergotherapeut met mensen met EMB. De interviews zijn vervolgens getranscribeerd, waarna er een thematische analyse is uitgevoerd.
Resultaten: De resultaten van het literatuuronderzoek toonden aan dat er meerdere geschikte onderbouwde assessments zijn die ergotherapeuten kunnen gebruiken. Echter, deze assessments worden, op één assessment na, niet door de respondenten gebruikt of herkend. Het praktijkonderzoek heeft aangetoond dat de respondenten andere assessments en werkwijzen gebruiken. Zowel het literatuur- als praktijkonderzoek toont aan dat de assessments die in de praktijk worden gebruikt niet altijd specifiek zijn ontworpen voor de doelgroep EMB, maar toch (deels) nuttig kunnen zijn bij het verzamelen van informatie bij deze doelgroep. Tot slot heeft zowel het literatuur- als praktijkonderzoek aangetoond dat er bewust gekozen wordt om een bekend familielid en/of begeleider bij het onderzoeksproces te betrekken, omdat zij waardevolle informatie kunnen geven over de cliënt.
Conclusie: Ergotherapeuten kunnen verschillende assessments gebruiken om de wensen en behoeften rondom vrijetijdsbesteding van mensen met EMB in kaart te brengen. Uit het huidige onderzoek blijkt dat sommige assessments niet specifiek ontwikkeld zijn voor de doelgroep EMB, maar toch (deels) nuttig blijken te zijn. Het interpreteren van communicatieve signalen bij cliënten met EMB kan een uitdaging zijn. Het betrekken van familieleden en/of begeleiders helpt bij het verkrijgen van meer informatie over de cliënt. Vervolgonderzoek is nodig om te achterhalen hoe de in de literatuur gevonden assessments in de praktijk worden toegepast.