Samenvatting

De Wateringse sluis is een van de vele onderdelen binnen het beheergebied van Delfland. Momenteel wordt de Wateringse sluis niet actief gebruikt in dit geheel. Tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd, als de ebstand het toeliet, overtollig water uit de boezem via vrij ver val op het buitenwater geloosd. Door de combinatie van maaivelddaling en zeespiegelstijging werd de periode waarin dat kon steeds korter. Uit kwantitatief oogpunt is er toentertijd besloten deze mogelijkheid tot afwateren te laten vervallen en vanaf dat moment alleen nog maar gebruik te maken van de gemaalcapaciteit van het boezemgemaal Zaaijer aan de Zuidvliet. De Wateringse sluis vormt sinds de afsluiting een barrière voorvismigratie en zo worden de migratie patronen van de verschillende vissoorten beïnvloedt. Hoe langere afstanden de vissoort moet migreren om de nodige habitat te bereiken hoe groter de kans is dat de vissoort schadelijk gevolgen ondervindt door de migratieknelpunten. Delfland is de afgelopen jaren bezig met het verbeteren van de waterkwaliteit. De visstand in de boezem en de polder is een van de indicatoren van deze waterkwaliteit. Een van de knelpunten binnen het beheersgebied is dus de Wateringse sluis. In dit onderzoek worden er drie scenario’s bekeken om dit knelpunt op te lossen. De drie scenario’s zijn: 0-scenario, spuien, een uitgebreide vispassage. Het 0-scenario draagt niet bij aan het oplossen van het knelpunt. In het 0-scenario moet het overtollige boezemwater nog steeds verpompt worden door grote gemalen. Dit draagt dus niet bij aan een goede vismigratie. Vervolgens is het spuien onderzocht ter verbetering van de vismigratie. Daarin is geconcludeerd dat het regulier spuien
geen goed alternatief is vanwege de te hoge watersnelheid. Binnen dit scenario zijn er nog twee andere mogelijkheden: schuttend spuien en geknepen spuien. Deze twee mogelijkheden dienen verder onderzocht te worden. Als derde alternatief de uitgebreide vispassage. Een werkzaam alternatief. Dit alternatief heeft potentie voor het oplossen van dit vismigratieknelpunt, maar is duur en zeer onderhoudsgevoelig.
De conclusie van dit onderzoek is dat de twee spui methodes verder onderzocht moeten worden op effectiviteit, maar dat de verwachting is dat een van de twee methodes de meest positieve bijdrage levert aan het oplossen van dit knelpunt.