Samenvatting

Naast dat Kenniscentrum NoorderRuimte onderzoek doet naar externe vraagstukken, wil zij als organisatie zelf ook blijven groeien en ontwikkelen. Dit wordt vertaald naar interne vraagstukken. Zo maakt Kenniscentrum NoorderRuimte gebruik van innovatiewerkplaatsen (IWP’s). Een IWP is een netwerk van kennis- en onderwijsinstellingen, zorg- en welzijnsinstellingen en bedrijven die innovatie en een intensieve samenwerking tussen de partijen wil stimuleren. Op dit moment worden de IWP’s gevormd uit enthousiasme, waardoor onderdelen met betrekking tot Financieel Economische Zaken (FEZ), het Facilitair Bedrijf (FB) en Juridische Zaken (JZ) pas in een later stadium bij een IWP worden betrokken. Op het gebied van Financieel Economisch Management (FEM) gaat het dan om de financiering van de IWP’s. Hierdoor ontstaat het risico dat er onduidelijkheden bestaan binnen bestaande IWP’s. Hierdoor kan de Hanzehogeschool haar doelen m.b.t. IWP’s uiteindelijk niet verwezenlijken. In het strategisch plan van de Hanzehogeschool (Hanzehogeschool Groningen, 2016) is namelijk opgenomen dat in 2020 iedere student van de Hanzehogeschool drie tot zes maanden in een IWP gewerkt moet hebben en dat elke school binnen de Hanzehogeschool verbonden moet zijn met een IWP. De hoofdvraag die hierbij gesteld is, luidt als volgt: ‘Op welke manier(en) kunnen nieuwe innovatiewerkplaatsen binnen de Hanzehogeschool ingericht worden m.b.t. financiering?’.

Er wordt aangeraden een systeem in te richten waarbij iedere IWP die opgericht wordt, zich kan aanmelden en gecontroleerd wordt op financiële haalbaarheid. Tevens zijn er overige aanbevelingen gegeven die indirect uit dit onderzoek zijn gekomen. Ten eerste is de definitie van een IWP niet voor iedereen gelijk. Hiermee hangt de indeling van IWP’s samen. Daarom moet er een eenduidige definitie van een IWP komen en een duidelijk indeling van de IWP’s. Tot slot zal er vervolgonderzoek moeten plaatsvinden. Allereerst kan er nog onderzoek worden gedaan naar het ‘in control’ zijn van de IWP. Tevens is uit dit onderzoek naar voren gekomen dat de richtlijnen en communicatie niet effectief en efficiënt zijn. De beste manier van het hanteren van de richtlijnen kan ook worden meegenomen in een vervolgonderzoek.