Samenvatting

Bij het P.O.T.C. Zuidlaren merkt men uit observaties dat het soms lijkt alsof er ‘’een knop omgaat’’ in het hoofd van politiemedewerkers wanneer zij naar een prioriteitsmeldingen toe rijden. Er wordt dan te weinig rekening gehouden met het overige verkeer en de manier
waarop er gereden wordt lijkt minder belangrijk. Omdat dit rijgedrag een gevaar kan vormen voor de politiemedewerkers, maar ook voor overige verkeersdeelnemers, is er een onderzoek uitgezet om het rijgedrag van politiemedewerkers in de praktijk beter in kaart te krijgen. Hiervoor is de volgende onderzoeksvraag opgesteld: Wat maakt dat
politiemedewerkers soms sterker dan vereist reageren in het verkeer door de Brancherichtlijn te overschrijden wanneer zij richting een prioriteitsmelding rijden en daarmee risicovol(ler) rijgedrag vertonen dan voorgeschreven? Om hier antwoord op te kunnen geven is ten eerste onderzocht hoe het risicovolle rijgedrag van politiemedewerkers er in de praktijk uit ziet. Deze vraag is beantwoord door middel van
het verrichten van observaties tijdens noodhulpdiensten en interviews achteraf. Uit het onderzoek is gebleken dat het risicovolle rijgedrag met betrekking tot de Brancherichtlijn zich uit in de snelheid waarmee er gereden wordt en het al dan niet melden van een overschrijding van de Brancherichtlijn. Uit interviews komt naar voren dat niet alleen de
snelheid waarmee er gereden wordt bepaald of rijgedrag risicovol is, maar dat ook algemene, aangeleerd rijgedrag hierin een grote rol spelen.
Ten tweede is onderzocht hoe politiemedewerkers hun eigen handelen legitimeren. Wat maakt dat men ervoor kiest om risicovoller rijgedrag te vertonen? Dit is uitgevraagd in interviews. Uit het onderzoek is gebleken dat politiemedewerkers hun eigen handelen legitimeren aan de hand van de ernst van de melding waarvoor zij opgeroepen worden. Het
soort melding heeft invloed op de mate waarin iemand in staat is risicovoller rijgedrag te vertonen. Het gevoel van betrokkenheid en de wil om te presteren en ter plaatse te komen spelen hierin een rol. Hierbij kan een bepaalde mate van bewustzijnsvernauwing optreden.
Daarnaast speelt de hoeveelheid spanning en adrenaline die iemand ervaart tijdens een prioriteitsrit mee, samen met de hoeveelheid prikkels die iemand binnenkrijgt tijdens het rijden.
Ook is de invloed van de bijrijder op de bestuurder onderzocht en uitgevraagd in interviews. Hier kwam naar voren dat de politiemedewerkers weinig tot niet negatief beïnvloed worden door hun bijrijder tijdens het rijden van prioriteitsritten. Politiemedewerkers ervaren de ondersteunende rol van de bijrijders als iets prettigs en waardevols. Negatieve beïnvloeding vanuit de bijrijder is vaker terug te zien bij jongere collega’s. Uit het onderzoek komt tevens naar voren dat de behoefte aan extra trainingsmogelijkheden groot is.
Tot slot zijn er aanbevelingen gegeven aan het P.O.T.C. Zuidlaren met betrekking tot het signaleren en beïnvloeden van risicovol rijgedrag. Daarnaast is er een aanbeveling gedaan voor een vervolgonderzoek om resultaten en conclusies van het onderzoek te meten in de praktijk. Bevat een samenvatting in het Engels. Includes a summary in English.