Samenvatting

Inleiding: Kinesiofobie lijkt een veel voorkomend probleem. Na vele operaties als laminectomie, totale knie atroplasiek en hernia blijkt dat kinesiofobie mogelijk kan leiden tot een vertraagd herstel. De angst voor het functioneren van het eigen lichaam kan zorgen voor ontwijkend gedrag ten opzichte van het bewegen. Dit kan weer leiden tot beweegontwijkend gedrag wat het pijnproces in stand houdt. Het is van belang om interventies toe te passen die de angst voor fysieke activiteit verminderen, die uiteindelijke het herstel van de patiënt en de fysieke resultaten verbeteren. Echter is er weinig bekend over het effect van bewegingsangst na een buik- en/of blaasoperatie. In dit onderzoek wordt onderzocht wat het effect is van een buik- en/of blaasoperatie op de mate van bewegingsangst gemeten met de Tampa schaal voor kinesiofobie (TSK) (Lundberg et al., 2011; Chapman et al., 2011) bij patiënten op de afdeling chirurgie.
Methode: Dit cohort onderzoek heeft plaatsgevonden in het Antonius ziekenhuis te Sneek. Patiënten die een buik- en/of blaasoperatie hebben ondergaan zijn geïncludeerd in dit onderzoek. Om de bewegingsangst van deze patiënten populatie in kaart te brengen is preoperatief en postoperatief de Tampa schaal voor Kinesiofobie afgenomen.
De Wilcoxon signed rank test is uitgevoerd om eventuele significante verschillen aan te tonen bij de ordinale data verzameld middels de TSK. Demografische gegevens van de patiënten zijn meegenomen in het onderzoek om mogelijke risicofactoren in kaart te brengen.
Resultaten: Van de tien deelnemende mannelijke patiënten hebben vijf een verhoogde score en vijf een verlaagde score op de Tampaschaal bij T1. 70% heeft een buikoperatie ondergaan en 30% een blaasoperatie. Uit de Wilcoxon signed rank test komt naar voren dat de T0-meting en de T1-meting niet significant van elkaar verschillen. Discussie: Uit de resultaten van dit onderzoek blijkt dat de hypothese niet wordt bevestigd. Er kan geconcludeerd worden dat het afnemen van de Tampaschaal geen toegevoegde waarde heeft voor de fysiotherapeut en tevens niet voor de patiënt. Door verschillende factoren zoals het ERAS protocol, een kleine steekproef en enkel mannelijke deelnemers kan het onderzoek beïnvloed zijn. Voor de risicofactoren van kinesiofobie die zijn meegenomen in het onderzoek zal eventueel vervolg onderzoek uitgevoerd moeten worden om de invloed hiervan in kaart te brengen.
Conclusie: Het is onduidelijk te zeggen in hoeverre een buik- en/of blaasoperatie effect heeft op de kinesiofobie bij een patiënt op de afdeling chirurgie. Om meer te kunnen zeggen over de risicofactoren die een rol kunnen spelen bij de bewegingsangst van een patiënt zal verder onderzoek gedaan moeten worden. Een aanbeveling voor vervolg onderzoek is om rekening te houden met de beperkingen van dit onderzoek.
Samenvatting ook in het Engels.