Samenvatting

Inleiding: Binnen de gemeente Krimpenerwaard heeft 52,8% van de bewoners overgewicht. Onder kinderen is dit percentage lager, maar er is geen structurele daling in de curve. De oorzaak van overgewicht onder kinderen van 7 tot 9 jaar is o.a. een ongezond voedingspatroon. Dit ongezonde voedingspatroon is ondanks vele aanpassingen zichtbaar op het Gemini College dat voorgezet onderwijs aanbiedt. Uit de theorie komt naar voren dat het gewenst is om op primair onderwijs (7 -11 jaar) les te geven over voeding. Binnen gemeente Krimpenerwaard wordt er al lesgegeven over voeding maar deze lessen sluiten niet aan op de, nog onbekende, motivatie, barrières en vaardigheden van kinderen van 7 tot 9 jaar, ouders en leerkrachten uit Krimpenerwaard. Door deze in kaart te brengen kan de voedingseducatie hierop aansluiten om een gezond voedingspatroon te ontwikkelen om uiteindelijk overgewicht en klachten gerelateerd aan overgewicht te voorkomen.
Methode: Dit onderzoek is uitgevoerd door middel van een kwalitatief onderzoek vanwege de verschillende meningen en perspectieven die onderzocht worden waarvoor doorvragen essentieel is. Het onderzoek bevat online interviews met kinderen en leerkrachten en online vragenlijsten met kinderen en ouders. De vragen zijn gericht op het achterhalen van de determinanten motivatie, barrières en vaardigheden rond voedingseducatie en voeding. De gesloten vragen van de interviews van de kinderen zijn verwerkt in de vragenlijsten. De vragenlijsten van de kinderen en ouders zijn uitgezet met Google Formulieren. Google Formulieren heeft de gesloten vragen verwerkt en de open vragen zijn verwerkt door de onderzoeker. De interviews met de kinderen en leerkrachten zijn opgenomen, getranscribeerd, gelabeld en gecodeerd. Uiteindelijk zijn de motivatie, barrières en vaardigheden in kaart gebracht.
Resultaten: Met zeven kinderen en vier leerkrachten is er een online interview gehouden. Daarnaast hebben 83 kinderen en 63 ouders de online vragenlijsten ingevuld. Alle respondenten zijn gemotiveerd over het geven van voedingseducatie aan kinderen. Een actieve werkvorm, lessen die gegeven worden door een specialist, regelmatig herhaald worden en gaan over de basis van voeding werkt motiverend. Wel is het volgens ouders en leerkrachten de taak van de ouders om kinderen kennis bij te brengen over voeding en daarom kunnen zij betrokken worden maar het is gewenst niets te verplichten. Kinderen zijn afhankelijk van ouders en de voedingskeuzes van hun ouders. Wel steunen ouders hun kinderen als zij een gezonder voedingspatroon willen aannemen. De vaardigheden rond voeding vinden kinderen leuk en ouders voeren deze zelf uit. Daarom vinden leerkrachten dat vaardigheden aan te leren zijn.
Conclusie/discussie: Alle respondenten hebben een positieve attitude tegenover voedingseducatie voor kinderen. Ouders en leerkrachten zijn een voorbeeld. Kinderen ervaren sociale steun maar hebben een lage eigen-effectiviteitsverwachting. Als barrière speelt de sociale-culturele omgeving op microniveau een grote rol. Kinderen zijn afhankelijk van ouders daarom is het lastig om implementatie te plannen. Wel kan dit samen met de fysieke vaardigheden aangeleerd worden. Vervolgonderzoek is nodig vanwege de beperkte generaliseerbaarheid en omdat er geen face-to-face interviews mogelijk waren. Dit onderzoek is een stap naar de vormgeving van voedingseducatie. De triangulatie, het gebruik van een groot netwerk en het flexibel omgaan met de doelgroepen versterkt dit onderzoek.