Samenvatting

Het is algemeen bekend dat Nederland over een zeer goede kwaliteit drinkwater beschikt. De Drinkwaterwet stelt de waterleidingbedrijven verantwoordelijk voor de kwaliteit van het drinkwater tot aan het punt van de levering.
Het periodiek reinigen van transportleidingen, distributienetwerken en aansluitnetwerken zijn enkele van de maatregelen die door de waterleidingbedrijven worden genomen om de kwaliteit van het drinkwater in de waterleidingen te waarborgen. De kwaliteit van drinkwater is echter niet altijd zo hoog geweest.
Eind jaren ‘80 kwamen er in Nederland steeds meer onoplosbare klachten uit de waterleidingnetten naar voren die voor enige ongerustheid hebben gezorgd. Deze waren voornamelijk bruinwaterklachten.

Een van de methoden die in de jaren ‘80 nog gebruikelijk was voor het oplossen van bruinwaterklachten was conventioneel spuien. Met deze methode werd er bij het ontstaan van bruinwaterklachten een brandkraan in de omgeving van de bruinwaterklacht opengezet, totdat daar uiteindelijk helder water uitkwam. Dit werd toen gezien als een indicatie dat het probleem was opgelost.

Echter verplaatste deze methode alleen maar de bruinwaterklachten in het distributieleidingnet naar een andere locatie van het net waardoor de bedachte oplossing van vuil water klachten, meer vuile water klachten veroorzaakte.

Naar aanleiding van de blijvende klachten is er in de loop van de jaren ’90 veel aandacht besteed voor het schoonmaken van de waterleidingnetten.

Na een periode van grondig onderzoek naar de aard en oorzaak van de bruinwaterklachten is er vervolgens naar een oplossing gezocht voor het verhelpen van deze klachten. Uit deze onderzoeken zijn er diverse rapporten verschenen.

Uit deze onderzoeken en rapporten is er toen waterspuien vanuit een doelgericht plan, ook bekend als ‘’Systematisch spuien’’ naar voren gebracht om het schoonmaken van distributieleidingen te verhelpen. Met deze methode wordt er een distributienet met behulp van een spui plan vanuit een schoon waterfront met een minimum waterstroomsnelheid van 1,5 m/s gereinigd. Deze methode wordt sinds de jaren ’90 tot heden toegepast voor het reinigen van merendeels van distributienetten in Nederland.

Naast systematisch spuien zijn er ook andere schoonmaak methoden die in de waterleidingen worden toegepast. Voornamelijk Spuien met water en lucht, Proppen en Ice Pigging. Deze methoden worden echter niet regulier toegepast als schoonmaak methode van drinkwaterleidingen. Voor elk van deze methoden zijn door drinkwaterleidingbedrijven bepaalde randvoorwaarden opgesteld waaraan een schoonmaakactie door middel van deze methoden aan dient te voldoen.
De opgestelde randvoorwaarden zijn als volgt:

• Voor spuien met water en lucht geldt dat de snelheid van de waterstroom in een leiding minimaal 0,5 m/s moet bedragen. Daarnaast moet de verhouding van lucht en water tijden de uitvoering van deze methoden 1:1 zijn.
• Voor effectief schoonmaken door middel van proppen geldt dat de prop met een minimum snelheid van 0,1 m/s door de leiding geduwd moet worden.
• Voor Ice Pigging is de vereiste waterstroomsnelheid 0,3 m/s.
Deze schoonmaak methoden worden door de drinkwaterleidingbedrijven toegepast in de distributieleidingen en transportleidingen. Vanwege de grote overeenkomsten tussen karakteristieken van distributieleidingen met terreinwaterleidingen is de vraag ontstaan om een onderzoek te verrichten over hoe een terreinwaterleiding door middel van deze schoonmaakmethoden op de meest efficiënt en economisch gunstige wijze schoongemaakt kan worden.

Hieruit bleek dat op basis van de vereiste randvoorwaarden voor het uitvoeren van een efficiënte schoonmaakactie door middel van deze methoden, spuien met water en lucht in combinatie met chemische desinfecteren methode het meest efficiënt en economisch gunstige wijze zou zijn waarmee een terreinwaterleiding zou kunnen worden schoongemaakt.

Het minder benodigde aanvoercapaciteit en watervoorraad voor het uitvoeren van deze schoonmaak methode zijn twee afwegingen die voor deze beslissing hebben gezorgd.