Samenvatting

In Nederland krijgt 1 op de 6 inwoners voor zijn of haar 85ste levensjaar de diagnose huidkanker, tot het jaar 2015 betekent dit een stijging van 80%. (Nijsten & de Vries, 2009) Nederland bestaat voor 39% uit inwoners met huidtype 1 & 2, mensen met dit huidtype behoren tot de risicogroep voor huidkanker. (KWF, 2012) Ultraviolette (UV) beschadigingen op jonge leeftijd kunnen het ontstaan van huidkanker op latere leeftijd bevorderen. (Rodvall et al., 2010) In Nederland bevindt zich een gehele jonge generatie met huidtype 1 & 2, hoe is het met hun kennis en de huidige voorlichting gesteld? Centrale vraagstelling: Wat wordt er in Nederland gedaan aan landelijke voorlichting over het ontstaan en de preventie van huidkanker en hoe is het zongedrag, het gebruik van producten met een ultraviolette beschermingsfactor en de kennis over de risicogroepen bij Nederlanders met huidtype 1 en 2 geboren in of na 1986? Dit onderzoek bevat een literatuuronderzoek en een digitale enquête met gesloten vragen. De digitale enquete is afgenomen met een beoogde restrictieve steekproef van 100 (Verhoeven, 2011) , met een respons van 113 waarvan 90 voldeden aan de opgestelde in- en exclusiecriteria. Vanuit het literatuuronderzoek werden 6 instanties geselecteerd die voldeden aan de in- en exclusiecriteria. Stichting Melanoom, het Huidfonds, het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM), het Koningin Wilhelmina Fonds voor Kankerbestrijding (KWF), de Nederlandse Vereniging van Dermatologie en Venereologie (NVDV) en de Nederlandse Vereniging van Huidtherapeuten (NVH). Stichting Melanoom heeft als enige instantie de voorlichting over huidkanker als voornaamste taak, de overige instanties als nevenactiviteit. De voorlichting wordt voornamelijk aangeboden via brochures en publicaties op diverse websites. Er is één landelijke dag in mei "Bescherm je Huid Dag". Vanuit de enquête bleek dat het merendeel van de ondervraagden (55%) niet wist of het tot de risicogroep voor huidkanker behoorde. Van de 90 ondervraagden gaf 89 aan verbrand te zijn geweest door de zon en 33% hiervan meer dan 10x. Er was geen groot verschil in zongedrag aantoonbaar bij ondervraagden die geen voorlichting hadden gekregen ten opzichte van de groep die wel waren voorgelicht. Van de ondervraagden gaf 52% aan geen extra voorlichting te willen, 42% gaf aan hier wel behoefte aan te hebben. De kennis over huidkanker en veilig zonnen bij de onderzochte risicogroep is verre van optimaal te noemen. Het is belangrijk deze groep bewust te maken van de risico's. De voorlichting komt via de instanties veelal terecht bij artsen, patiënten en geïnteresseerden. De NVH scoorde erg laag op voorlichtingsactiviteiten terwijl dit juist een gebied is waarin de huidtherapie zich zou kunnen ontwikkelen. De gebruikte methode van snowball sampling tijdens dit onderzoek maken de uitkomsten van de enquête niet geheel representatief voor de onderzoeksgroep. Er is geen controle geweest op leeftijd, opleiding en woonplaats. Duidelijk is het wel dat er iets gedaan moet worden om de jonge generatie Nederlanders die tot de risicogroep behoren te bereiken. De huidige organisatie van voorlichting in Nederland lijkt niet voldoende tegenover de alarmerende stijging die in onze toekomst ligt.