Samenvatting

Dit afstudeerverslag beschrijft het ontwerpproces van een speelobject om Alexander een kind met het Bainbridge-Ropers syndroom op een speelse wijze uit te dagen om te gaan staan beschreven. Alexander is een jongen van vijf jaar oud en hij zit op KDC de Walnoot. Het is de bedoeling dat Alexander op speelse wijze leert om met behulp van een speelobject beter te staan en te lopen om zo in de toekomst mogelijk zelfstandig te lopen.
Uit de analysefase kwam naar voren dat er geen lichtflitsen op het object mogen zitten i.v.m. epilepsie. Het is van belang dat Alexander zich tot staan kan optrekken en dat het ontwerp Alexander een mogelijkheid bied om zich ergens aan vast te houden als hij staat. Dit kan hij doen wanneer hij op zijn knieën zit en zijn handen op schouder hoogte plaatst. Omdat Alexander nog een kind is, is het van belang dat het object met Alexander mee kan groeien. Hierom is het van belang dat het object in hoogte instelbaar is. De ruimte waar het speelobject geplaatst kan worden is beperkt, daarom zijn de maximale afmetingen van het speelobject 2300x1000x1053mm. Alexander is voornamelijk geïnteresseerd in speelgoed dat geluid maakt en dat kan bewegen, dit zijn aspecten die in het ontwerp gebruikt moeten worden om het voor hem aantrekkelijk te maken. Hiernaast is het een wens van de begeleiding dat het object verplaatsbaar is. Voor de veiligheid van het ontwerp moet vermeden worden dat schadelijke stoffen gebruikt worden in het ontwerp noch dat het object geen losse onderdelen kleiner dan 36,7x62,1 mm bevat i.v.m. verstikkingsgevaar.
In de ontwerpfase is gestart met een brainstormsessie. Tijdens deze sessie zijn er in 10 minuten tijd zoveel mogelijk ideeën geschetst door de ontwerper. Er zijn vier concepten gemaakt. Met behulp van een morfologische kaart zijn de details van de concepten in beeld gebracht. De concepten zijn getest aan de hand van het Harris profiel. Concept 4 kwam hierbij naar voren als het beste concept. Echter is er in overleg met de begeleiding van Alexander gekozen om concept 3 verder uit te werken. Er is voor concept 3 gekozen, omdat Alexander oogcontact kan houden met de groep terwijl hij aan het spelen is, het object verplaatst kan worden en er al iets gelijkwaardigs aanwezig is als concept 4 op het kinderdagcentrum. Voor het eindontwerp zijn er een paar aanpassingen gedaan aan het oorspronkelijke ontwerp, zo worden de speeltjes op twee manieren bevestigd en komt er een plaat onder het ontwerp. Uit de antropometrische data is gebleken dat zijn schouderhoogte op de knieën nu 467 mm is, over 2 jaar 539 mm is en zijn schouder hoogte in stand 762 mm is. Deze maten zullen gebruikt worden voor de ‘vasthoudstangen’. Het eindontwerp is in het tekenprogramma Solid Works getekend en vervolgens in bouwtekeningen omgezet. Om het materiaal te bepalen is er gekeken naar de verwachten optredende buigspanning aan de hand van het gewicht van Alexander over twee jaar.
Het prototype is vervolgens vervaardigd. Na het vervaardigen is er gebleken dat het prototype voldoet aan de randvoorwaarden, eisen en wensen. Uit de test met Alexander is gebleken dat Alexander, volgens de begeleiders, zal gaan staan met behulp van het speelobject. Het doel is behaald omdat het speelobject de aandacht trekt van Alexander en hij op verschillende hoogtes geprikkeld wordt om te spelen, waardoor hij zal gaan afwisselen tussen het liggen, zitten, staan en lopen.