Samenvatting

Onderzoek van Van Beijsterveldt et al. (2014) toont aan dat eerstejaarsstudenten aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) in Amsterdam gemiddeld 7 keer vaker een blessure oplopen dan reguliere sporters in Nederland. Om deze reden is de ALO aan het kijken hoe het aantal fysieke klachten verminderd kan worden. In onderzoek van Gabbet (2004) komt naar voren dat naarmate de intensiteit, duur en belasting van trainingen en wedstrijden toenemen, de kans op fysieke klachten ook toeneemt. In dit verband kan geconcludeerd worden dat een toename van fysieke belasting een grote invloed heeft op fysieke klachten. De grote invloed van fysieke belasting is de aanleiding geweest voorde ALO om de fysieke belasting tijdens hun lessen in kaart te willen brengen. In praktijk is dat minder gemakkelijk dan het lijkt, omdat de methodes voor het kwantificeren van fysieke belasting erg uiteenlopend zijn en niet allemaal gemakkelijk toepasbaar. Om tot een methode te komen die de ALO goed kan gebruiken is voor dit onderzoek het volgende doel opgesteld: Het ontwerpen van een methode waarmee de ALO de fysieke belasting op de studenten inde praktijklessen in kaart kan brengen. Eerst zijn de randvoorwaarden voor de methode opgesteld door de huidige situatie op de ALO te analyseren, een uitgebreid literatuuronderzoek te doen over wat fysieke belasting inhoudt, waarin deze belasting kan worden uitgedrukt en hoe deze geregistreerd kan worden. Daarnaast is gekeken naar de behoeftes van de studenten en docenten om de methode zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken. Uit de analysefase is gebleken dat de methode toepasbaar moet zijn op de ALO, betrouwbaar en valide moet zijn, en zo min mogelijk tijd van de studenten en docenten in beslag moet nemen. Daarnaast is het gewenst dat de methode toepasbaar is op elke sport. Voor de gebruiksvriendelijkheid is het gewenst dat de methode via een Google Form of een app kan worden uitgevoerd. Aan de hand van deze eisen en wensen is er gekeken welke bestaande kwantificatiemethode het best kan werken voor de ALO. Hier kwam het gebruik van RPE, het registreren van de door de atleet ervaren inspanning, naar voren als meest geschikte kwantificatiemethode. Daarbij kunnen de doorontwikkelde versies van de RPE, desessie-RPE (sRPE) en differentiële-RPE (dRPE), gebruikt worden om de metingen specifieker toe te spitsen op het ALO-curriculum en de verschillende lessen. Vervolgens is in dit onderzoek de kwantificatiemethode verder uitgewerkt zodat deze toegepast kan worden op de ALO, wat resulteerde in Methode 1. Hierin wordt door middel van een Google Form de mate van ervaren inspanning gevraagd aan de studenten op 4 verschillende vlakken op een schaal van 0-10: de totaal ervaren inspanning, de ervaren inspanning van het bovenlichaam, van het onderlichaam en de ervaren inspanning op conditioneel vlak. De verkregen antwoorden worden per week verwerkt in een Excel-spreadsheet. Deze spreadsheet berekent de gemiddelde waarden van de verschillende lessen op de 4 verschillende vlakken en geeft op het overzichtstabblad de gemiddelden van alle lessen met daaraan gekoppelde kleurwaarden. Op deze manier kan per week een duidelijk overzicht worden gecreëerd waarin te zien is hoe zwaar de studenten de lessen hebben ervaren met vergelijkbare fysieke belasting waarden per les op de 4 vlakken. Het testen van Methode 1 is gedaan op drie lesdagen en daarna is aan de studenten feedback gevraagd over de Google Form. Uit de evaluatie van de testfase kwam naar voren dat Methode 1 voldoet aan de eisen en wensen. Daarmee is geconcludeerd dat het doel van dit onderzoek is bereikt: er is een methode ontworpen die de fysieke belasting op de ALO in kaart kan brengen. In de testfase is ook aangetoond dat er een aantal aanpassingen gedaan kan worden om de betrouwbaarheid en validiteit van Methode 1 te verhogen met name op de hierna vermelde onderwerpen. Uit de testfase kwam naar voren dat het aantal keer dat de Google Form werd ingevuld sterk afnam over de drie testdagen. Er wordt verwacht dat wanneer de docenten de studenten eraan herinneren aan het einde van de les, dit aantal omhoog gaat, omdat de studenten in hun feedback hebben aangegeven dat zo’n herinnering zou kunnen helpen. Daarnaast bleek het invulmoment een struikelpunt, sommigen vulden de Form direct na hun les in en anderen 2 dagen later. Om deze reden moet er aan docenten worden gevraagd om een momentaan het einde van hun les in te plannen zodat de studenten de Form kunnen invullen. Hiermee zal de betrouwbaarheid van Methode 1 verhoogd worden. Om de validiteit van Methode 1 te verhogen zullen de docenten de tijd dat de student actief bezig is in hun les (de netto lestijd)moeten doorgeven. Door de netto lestijd te vermenigvuldigen met de verkregen RPE-waarden kan een eenduidige maat (sRPE) worden verkregen voor de fysieke belasting. Op deze manier kunnen lessen met een verschillend belastingpatroon beter met elkaar worden vergeleken. In de Excel is nu als uitgangspunt aangenomen dat alle lessen die de docent op één dag geeft hetzelfde zijn voor de verschillende klassen. Door een onderscheid te maken in de lessen van een docent die plaatsvinden op één dag kan er ook gekeken worden naar variatie tussen de lessen. Daarnaast zijner nog een aantal aanbevelingen gedaan voor het doorontwikkelen van Methode 1 om zo het gebruiksgemak te verhogen en het onderzoek naar de belasting op de studenten te verbreden.