Samenvatting

Een maandelijks terugkerende fietstest wordt door professionele shorttrackschaatsers gebruikt om een inschatting te maken van de belastbaarheid. Tijdens deze sub-maximale fietstest wordt een combinatie van het vermogen, een gegeven vermoeidheidswaarde en de herstelhartslag (het aantal slagen dat de hartslag in één minuut rust daalt) gebruikt om per individu een uitspraak te doen over de belastbaarheid. Bij een lagere herstelhartslag (HH), vergeleken met voorgaande testen, zou de schaatser vermoeid zijn. Het doel van dit onderzoek is om te bepalen of de verandering in HH na fietstesten, ten opzichte van voorgaande fietstesten, een verband hebben met de verandering in HH na shorttracktrainingen, ten opzichte van voorgaande shorttracktrainingen. Om deze vraag te beantwoorden zijn ook shorttracktrainingen, verricht binnen drie dagen na de fietstest, geanalyseerd. Bij tien professionele shorttrackschaatsers is de herstelhartslag tussen vijf fietstesten vergeleken met het gemiddelde van de voorgaande fietstesten, dit zelfde geldt voor de shorttracktrainingen. Het verschil in herstelhartslag, vergeleken met het gemiddelde van voorgaande testen, wordt omschreven als ΔHH. Veertig datapunten van de fietstesten zijn met bijbehorende shorttracktrainingen vergeleken. Er is geen relatie gevonden (r = .03, p = .85) tussen ΔHH na de fietstest en na de shorttracktraining. Een mogelijke reden hiervoor kan zijn het niet protocollair vastleggen van de manier van rust tijdens de shorttracktraining. Dat zou invloed kunnen hebben gehad op de herstelhartslag. Er is geen verband gevonden tussen de inspanningsduur en de herstelhartslag na de shorttracktraining. Geconcludeerd kan worden dat ΔHH niet overeenkomt tussen de fietstest en de shorttracktraining. Beide testen meten dus niet hetzelfde.