Samenvatting

Dit onderzoek richtte zich op het vergelijken van de maximale en minimale spronghoogte van drie unilaterale sprongvarianten. Het doel was om te bepalen of er een significant verschil bestond tussen de prestaties van beide benen, wat waardevolle inzichten kan bieden voor trainers, sporters en revalidatiespecialisten gericht op voorkomen en verhelpen van blessures en optimaliseren van prestaties. Gedurende het onderzoek werden proefpersonen geworven die voldeden aan specifieke inclusiecriteria, waaronder aanzienlijke sprongervaring en een blessurevrije periode van minimaal drie maanden. De deelnemers voerden een reeks unilaterale sprongtesten uit, waaronder de SquatJump (SJ), Countermovement-Jump (CMJ) en Drop-Jump (DJ) zowel met hun linker- als rechterbeen. De spronghoogte werd geanalyseerd bij alle sprongen met de Kistler Mars software. Bij de DJ werd ook de Reactive Strength Index (RSI) bepaald. Voor ieder type sprong is het absolute en percentueel verschil berekent tussen de maximaal behaalde spronghoogte ten opzichte van de minimaal behaalde spronghoogte. De analyses wezen uit dat alle vier de uitkomstmaten een significant verschil hadden (p<0,05). Voor de squat-jump en countermovement-jump was er een percentueel verschil kleiner dan 10% gevonden tussen de maximale en minimale waarde. Voor de drop-jump en RSI was dit verschil groter dan 10%. De studie benadrukt dat er een significant verschil tussen maximaal en minimaal behaalde waardes
bestaat. Het percentuele verschil bij de squat- en countermovement-jump ligt onder de 10% grens die uit eerdere studies gesteld is. De drop-jump en RSI vallen hierbuiten.