Samenvatting

De flexie-relaxatie is een fase in de spierspanning van de extensoren van de romp die optreedt bij volledige flexie van de romp. De spanning loopt tijdens de flexie op waarna een relaxatie volgt in het eindstadium van de flexie. Wat de spanning overneemt, is nog niet bekend. Eén theorie is dat de lumbale wervels een, in het Engels genoemd, close packed position behalen door een rotatie van de wervelkolom tijdens de flexie waardoor de momenten in de uiterste flexie stand overgenomen kunnen worden door andere structuren. Onderzocht wordt of tijdens het opleggen van een rotatie tijdens de gehele flexie de mate en het moment van optreden van de flexie-relaxatiefase verschillen met de flexie-relaxatiefase tijdens een standaard vingerbodemtest (parallelstand).
Aan dit onderzoek hebben 30 gezonde proefpersonen meegedaan waarbij met elektromyografie de spieractiviteit en met Optitrack de hoek tussen thoracale 12 en sacrale 2 gemeten zijn. Door de verhouding tussen de excentrische-/concentrische fase en de flexie-relaxatiefase te berekenen, kan de mate van deze ratio’s vergeleken worden bij de verschillende standen. Door synchronisatie van beide systemen kan het moment bepaald worden waarop de flexie-relaxatiefase optreedt. De resultaten worden statistisch geanalyseerd waaruit blijkt dat er geen significant verschil is tussen de mate van de flexie-relaxatiefasen bij geroteerde stand en parallelstand. In dit artikel worden naast het verschil tussen de standen nog overige resultaten beschreven. Door een defect elektromyografie-apparaat is er geen antwoord verkregen op de vraag of het moment van optreden van de flexie-relaxatiefase verschilt bij de geroteerde standen en parallelstand.