Samenvatting

Balans en houdingsregulatie worden in de medische wereld gedefinieerd als het vermogen van een persoon om in evenwicht te blijven of te herstellen tijdens een houding of activiteit. Dit is niet vanzelfsprekend voor kinderen met cerebrale parese (CP). Inzicht verkrijgen in het balansvermogen tijdens gaan en staan, is relevant voor therapie en interventies. Hiervoor bestaan verschillende klinische balansmaten, die door middel van observatie, balans in beeld brengen bij kinderen met CP. De huidige technische mogelijkheden maken het echter ook mogelijk om door middel van ganganalyse een maat toe te kennen aan balans tijdens een dynamische situatie zoals gaan. Met behulp van het COM, snelheid en de BOS kan de geëxtrapoleerde snelheid ten opzichte van de BOS weergegeven worden. Dit geeft de marges aan die een persoon heeft in zijn gangpatroon en wordt de margin of stability (MOS) genoemd. Hoe slechter de balans des te meer marge de persoon in bouwt, dit resulteert in een positievere MOS, waardoor het risico om te vallen wordt verkleind. Het doel van dit onderzoek is om te bepalen in welke mate de MOS anterior – posterior en MOS mediaal – lateraal correleert met de reeds gevalideerde PBS. Onder andere de PBS werd afgenomen bij 7 jongens met CP-score 2. Verder werd er met de GRAIL en een Vicon Motion System, kinematische data verzameld om hieruit de MOS te berekenen. Er is geen relatie tussen de PBS en de MOSap. Verder was ook de MOSml niet gecorreleerd met de PBS. Hieruit kan er geconcludeerd worden dat zowel de MOSap als de MOSml geen valide balansmaat is voor kinderen met CP van 8 tot 13 jaar. Echter suggereren de overige gevonden correlaties dat er een onderscheid moet worden gemaakt in de conditie waarin de desbetreffende balans maat wordt afgenomen. Dit zou betekent dat de MOS een goede maat is om balans te meten tijdens het gaan.