Samenvatting

Het Dr. Leo Kannerhuis is een psychiatrisch ziekenhuis en Top GGZ-instelling gericht op mensen met autisme. Het helpt, samen met anderen en bij voorkeur in de directe leefomgeving, mensen met autisme verder met een gevarieerde en gespecialiseerde (behandel-) methodiek (Dr. Leo Kannerhuis, 2019). Het onderzoek is uitgevoerd op de vroegbehandeling van het Dr. Leo Kannerhuis te Arnhem. Systeembenadering is al jaren een belangrijk thema in de zorg. Ook de vroegbehandeling van het Dr. Leo Kannerhuis richt zich zo veel mogelijk op het gehele systeem. Deze vroegbehandeling is vijf jaar geleden opgezet. Echter, het gebrek aan beleid over de invulling van de thuisbehandeling zorgde voor onduidelijkheden, hetgeen resulteerde in weinig eenduidigheid onder de sociotherapeuten. Om een duidelijker beeld te krijgen van de huidige situatie is een probleemanalyse uitgevoerd door het probleem in de praktijk in combinatie met literatuurstudie te onderzoeken. Hieruit zijn de hoofdvraag en deelvragen ontstaan. Door middel van kwalitatief en kwantitatief onderzoek is onderzocht waaraan sociotherapeuten behoefte hebben om tijdens de thuisbehandelingen meer eenduidigheid te creëren en deze zo effectief en efficiënt mogelijk te maken. De bijbehorende deelvragen richten zich op de thema’s die spelen tijdens thuisbehandelingen, kaders waarbinnen gewerkt moet worden en de behoeftes van de sociotherapeuten. Er zijn groepsdiscussies gehouden en enquêtes per mail gestuurd naar de verschillende sociotherapeuten. Daarnaast zijn beleidsdocumenten geanalyseerd. Ten slotte zijn ouders van de kinderen per mail benaderd met een digitale vragenlijst.

Uit de resultaten blijkt dat de kaders waarbinnen de sociotherapeuten hulp kunnen bieden tijdens een huisbezoek voor hen helder zijn. Vragen rondom opvoedkundige thema’s die directe betrekking hebben op de patiënten behoren binnen de kaders, vragen die niet te maken hebben met de opvoeding van de patiënt behoren tot het takenpakket van andere professionals zoals een maatschappelijk werker of een gedragswetenschapper. Er blijkt echter behoefte aan houvast rondom bovenstaande kaders, hetgeen het gevoel van onduidelijkheid zal verkleinen. Verder blijkt dat niet voor alle ouders duidelijk is aan welke doelen tijdens de thuisbehandelingen gewerkt gaat worden en zien niet alle ouders de meerwaarde van thuisbehandelingen. Er wordt volgens ouders wel gewerkt aan de doelen die zij zelf belangrijk vinden en zij voelen zich gehoord door de sociotherapeut. Geconcludeerd kan worden dat de behoefte voor houvast, in de vorm van een product waar op teruggegrepen kan worden, een grote rol speelt in het vergroten van de eenduidigheid tijdens de thuisbehandelingen. Dit zal het gevoel van onduidelijkheid en onzekerheid bij de sociotherapeuten verkleinen, waardoor wellicht ook voor ouders meer duidelijkheid en een gevoel van meerwaarde gecreëerd wordt.

Een opmerking hierbij is dat er in dit onderzoek voornamelijk vanuit het perspectief van de sociotherapeuten is onderzocht op welke manier er meer structuur geboden kan worden, waarbij er weinig inhoudelijk is gekeken op welke manier de meerwaarde van de thuisbehandeling voor ouders vergroot zou kunnen worden. Een vervolgonderzoek zou zich hierop kunnen richten.