Samenvatting

In deze opiniërende bijdrage gaan we in op de vraag waarom een docent en een hogeschool zouden moeten bijdragen aan de ontwikkeling van de communicatieve competentie van studenten en waarom deze ontwikkeling in een beleid gezet moet worden. We starten met een korte illustratie van de noodzaak tot verbetering en een schets van de oorzaken. Vervolgens geven we aan wat ons inziens belangrijke punten zijn in die ontwikkeling: – structurele aandacht voor deze competentie door een helder en gestructureerd beleid te formuleren met daarbij een voorstel voor de kaders en randvoorwaarden van dat beleid; – de focus in het onderwijs niet beperken tot taalvaardigheid c.q. taalbeleid, maar het vizier breder houden en richten op taal- én communicatiebewustzijn. Het gaat immers om de communicatieve aspecten zoals die beschreven zijn in de Dublin-descriptoren en algemene hbo-kwalificaties (o.a. Nedermeijer & Pilot, 2000). Tot slot reflecteren we kort op onze kijk op het huidige en toekomstige taal- en communicatieonderwijs in het hbo.