Samenvatting

Ieder jaar wordt een groot aantal Nederlanders getroffen door Niet Aangeboren
Hersenletsel (NAH). Eén van de beperkingen waarmee patiënten als gevolg van NAH te
maken kunnen krijgen, zijn mobiliteitsproblemen (Van Cranenburgh, 2016). In het Loop
Expertise Centrum (LEC), gevestigd in de Sint Maartenskliniek, wordt specialistische
behandeling geboden op het gebied van loop- en balansproblemen (Sint
Maartenskliniek, z.d.). Binnen het LEC worden de ergotherapeuten enkel betrokken
voor afname van de COPM. Om de zorg binnen het LEC te verbeteren, zou het mogelijk
van meerwaarde zijn om ergotherapie als discipline direct te betrekken bij de
behandeling binnen het LEC. In de periode van september 2020 tot en met januari 2021
heeft onderzoek binnen het LEC bij de doelgroepen CP en HMSN al aangetoond dat er
bij deze diagnosegroepen verschillende rollen voor de ergotherapeut liggen (Engels,
Van Delft, De Graaf & Hensen, 2021). Echter, de mogelijke meerwaarde van
ergotherapie bij patiënten met NAH is nog niet onderzocht. Dit heeft geleid tot de
volgende onderzoeksvraag: ‘Hoe kan ergotherapie een toegevoegde waarde hebben
binnen de huidige behandeling van patiënten met NAH binnen het LEC?’.
Om antwoord te verkrijgen op de hoofdvraag is allereerst middels kwalitatief
dossieronderzoek met beschrijvende statistiek een algemeen beeld gevormd van de
doelen waarmee patiënten met NAH naar het LEC komen. Vervolgens is middels een
focusgroep het perspectief van het huidige behandelteam achterhaald. Om de
toegevoegde waarde van ergotherapie te concretiseren, zijn de resultaten hiervan
voorgelegd aan de ergotherapeuten in een tweede focusgroep.
Uit de resultaten van het dossieronderzoek is gebleken dat patiënten met NAH binnen
het LEC voornamelijk doelen hebben op het gebied van zelfverzorging, waarbij de
meeste doelen liggen rondom functionele mobiliteit. Zowel het huidige behandelteam
als de ergotherapeuten zagen een meerwaarde van ergotherapie in het begeleiden van
de transitie naar het dagelijks leven. Volgens de professionals zouden ergotherapeuten
zich hierbij kunnen focussen op activiteit- en contextgericht oefenen, het bieden van
begeleiding in het maken van keuzes en het zoeken naar gradaties en alternatieven.
Concluderend blijkt dat het actief betrekken van ergotherapie in de behandelfase van
patiënten met NAH van toegevoegde waarde is wanneer zij de module balans of
looptechnieken en -training volgen én ergotherapie geïndiceerd is in de diagnostische
fase. Wanneer dit het geval is, wordt aanbevolen dat ergotherapie zich richt op de
begeleiding van de transitie naar het dagelijks leven. Voordat ergotherapie opgenomen
kan worden in de behandeling van het LEC, wordt geadviseerd de realiseerbaarheid
van de adviezen, die uit dit onderzoek zijn gevolgd en beschreven staan in het
adviesrapport, nader te verkennen. Ook wordt geadviseerd onderzoek te verrichten
naar de toepasbaarheid hiervan bij andere doelgroepen.