Samenvatting

Chroniciteit van psychiatrische ziekte is geen objectieve waarheid maar een concept dat door de jaren heen en vanuit uiteenlopende invalshoeken verschillend is gedefinieerd. In dit artikel wordt stilgestaan bij het interpersoonlijke karakter van het geven en ontvangen van chronische zorg. Met theorie, voorbeelden en casuïstiek wordt de stelling onderbouwd dat een zeer hulpvaardige houding van ggzprofessionals chroniciteit kan uitlokken of versterken. Aan de hand van casuïstiek en drie gespreksmethoden wordt geïllustreerd hoe dit anders kan, waardoor de professional zich mogelijk minder machteloos en de cliënt zich krachtiger voelt.