Samenvatting

Triple problematiek is een vrij recent thema en op dit moment in de praktijk een ‘hot item’. Er is nagenoeg geen onderzoek gedaan naar triple problematiek en ook over de samenwerking met ketenpartners gericht op deze problematiek is weinig tot geen literatuur beschikbaar, terwijl er in de praktijk wel behoefte aan is. Dit heeft geleid tot de volgende onderzoeksvraag: “Hoe kan het FACT-team Arnhem Centraal samenwerken met ketenpartners in de licht verstandelijke gehandicaptenzorg om adequate zorg te verlenen aan cliënten met triple problematiek?”
Binnen dit kwalitatief verkennend onderzoek is gebruikgemaakt van surveys. De data zijn verzameld door middel van elf semigestructureerde interviews, die face-to-face zijn afgenomen. De interviews zijn afgenomen bij acht verschillende FACT-teams en één ACT-team in Nederland, waar sociaal psychiatrisch verpleegkundigen en een HBO-verpleegkundige geïnterviewd zijn. Er werd getracht om middels deze interviews inzichten te verkrijgen in de ervaringen van de verpleegkundigen met betrekking tot triple problematiek en de samenwerking met ketenpartners gericht op de licht verstandelijke beperking. Nadat alle gegevens verzameld waren, zijn de onderzoekers gestart met het analyseren van de gegevens middels fragmenteren en coderen. Uit de analyse kwamen de volgende hoofdthema’s naar voren, namelijk triple problematiek, adequate zorg, samenwerking met ketenpartners en communicatie met ketenpartners.
Om samenwerking in de regio Arnhem met ketenpartners gericht op de licht verstandelijke beperking te realiseren, zijn er uit de inventarisatie drie contactpersonen naar voren gekomen die een samenwerking wensen. Om een succesvolle samenwerking te realiseren, zal het FACT-team Arnhem Centraal over kennis moeten beschikken over de triple problematiek. De triple problematiek is zoals eerder omschreven een vrij recent thema, waarover steeds meer actuele ontwikkelingen verteld worden in bijvoorbeeld een symposium. Door deel te nemen aan de verschillende ontwikkelingen op het gebied van triple problematiek, kan er steeds meer adequate zorg geleverd worden aan deze doelgroep. Het diagnosticeren van een licht verstandelijke beperking kan van toegevoegde waarde zijn in de behandeling voor cliënten met triple problematiek. De behandeling voor cliënten met triple problematiek staat binnen het (F)ACT gelijk aan de behandeling voor andere cliënten. Echter, vraagt deze doelgroep wel een andere benadering waarvoor verschillende methodieken aangepast moeten worden op het niveau van de cliënt. Om dit realiseren is het van belang dat de drie organisaties, namelijk de geestelijke gezondheidszorg, verslavingszorg en de gehandicaptenzorg gaan samenwerken om de expertise van de verschillende facetten toe te kunnen passen bij cliënten met triple problematiek.
Concluderend kan er gezegd worden dat netwerken voor de verpleegkundige een belangrijke taak is om samenwerking te realiseren. Assertief zijn speelt hierin een grote rol, net zoals digitaal en face-to-face bereikbaar zijn voor ketenpartners. Op basis van dit onderzoeksverslag wordt aan de praktijk aanbevolen om assertief te netwerken om samenwerking met ketenpartners te realiseren. Aan het onderwijs wordt aanbevolen om de (HBO) verpleegkundigen al tijdens hun studie te scholen over de zorg omtrent triple problematiek, waardoor zij in de praktijk over meer handvatten beschikken. Daarnaast worden meerdere vervolgonderzoeken aanbevolen met betrekking tot dit onderwerp.