Samenvatting

Ondanks gepleegde interventies zijn er nog steeds vier kleuters binnen één kleutergroep die weinig zelfvertrouwen tonen. Een oplossingsgerichte werkwijze vergroot dit zelfvertrouwen mogelijk. Dit heeft geleid tot de volgende onderzoeksvraag: “Welke oplossingsgerichte werkwijze met bijpassende leerkrachtvaardigheden betreffende gespreksvoering is van invloed op het zelfvertrouwen van kleuters?” Het theoretisch kader geeft verdere richting aan het onderzoek. De methode Kids’ Skills, uitgebreid met afbeeldingen, de wondervraag en een schaalvraag, wordt ingezet waarbij de betrokkenen na de interventies om hun ervaringen wordt gevraagd. De gespreksvoering wordt gefilmd waarna de onderbouwcoördinator en de leerkracht middels een semigestructureerd interview en een kijkwijzer aangeven wat zij hierbij van belang achten. Het zelfvertrouwen wordt gemeten middels meetinstrumenten die zijn gebaseerd op de begrippen zelfbeeld, faalangst, welbevinden, betrokkenheid, zelfvertrouwen (hebben), nieuwsgierig en ondernemend zijn en vrij zijn van emotionele belemmeringen. Waar mogelijk zijn naast de leerkracht ook de betreffende ouders en leerlingen respondent. Na interpretatie van de resultaten en koppeling aan theorie kan, ondanks twee invalide instrumenten, geconcludeerd worden dat de uitgebreide methode Kids’ Skills geschikt is voor de meeste kleuters om het zelfvertrouwen te vergroten mits de schaalvraag wordt vervangen door de vraag “Hoe goed ben je hier al in?”. De houding van de leerkracht en de inzet van non-verbale aspecten blijkt essentieel bij gespreksvoering. Wat aandacht behoeft is de afstemming op het niveau van de kinderen waarbij het te doorlopen stappenplan te talig is, dat het oefenen van de vaardigheid druk met zich mee kan brengen voor kinderen en dat het proces door de leerkracht als arbeidsintensief wordt ervaren.