Samenvatting

Vrije tijd klinkt voor het gros van de mensen als muziek in de oren. Wanneer men de woorden intypt in Google komt er een afbeelding van springende mensen voor een ondergaande zon tevoorschijn. Ook de woorden genieten, rust, ruimte en relax staan erbij. De Gezondheidsraad (2009) stelt het als recht om vrije tijd te kunnen invullen. Maar om vrije tijd in te kunnen vullen moet een mens wel weten wat hij wil en kan doen. Daar is zelfkennis voor nodig. Men moet in staat zijn dromen te kunnen verwezenlijken (Schrurs, 2010). Het zorgt voor de ontwikkeling van empowerment, volgens Degrieck (2004), het ultieme doel voor elk persoon. In dit onderzoek is gewerkt middels het actieonderzoek (Harinck, 2010). Een praktisch model wat hierbij gehanteerd is, is de Plan-Do-Check-Act cyclus van Deming (2000). Deze aanpak heeft gezorgd voor een consequente benadering na elke interventie. Er is gestart met een 0-meting door middel van een vragenlijst. Vanuit hier is er voornamelijk gewerkt met semi-gestructureerde interviews waarbij er verschillende topics naar voren zijn gekomen: behoeften, middelen, vaardigheden en ondersteuning. Al snel is gebleken dat de hulpvraag voornamelijk bij de invulling van de vrije tijd ligt. Door te werken met methoden vanuit de psycho-educatie, waardoor kinderen meer zelfinzicht kregen, werd de vrijetijdsinvulling gevormd. Het vrijetijdsassortiment is uitgebreid en kinderen hebben meer inzicht gekregen in wat zij willen in hun vrije tijd. Dat is waar het in dit onderzoek om draait. Kinderen met autisme eigenaar te laten worden van hun eigen vrije tijd. Hierbij is het van belang dat kinderen zichzelf leren kennen. Dat zij hun eigen kwaliteiten leren herkennen maar ook hun valkuilen. Dit kunnen zij delen met de mensen die voor hen belangrijk zijn. Zodat die mensen zich kunnen inspannen om het kind met autisme te laten ontspannen (Degrieck, 2004). Een zoektocht van het kind en de begeleider maar waarbij het kind de eigenaar blijft van zijn eigen leven.