Samenvatting

Zes jaar geleden smeekte Theo Dersjant zowat om de journalistiek na te laten denken over humor. Sindsdien is er met de opkomst van Lucky TV, De Speld, Geenstijl en Pownews het een en ander veranderd in het medialandschap. We lijken ook wel klaar voor en andere toon. Dat lijkt ook de verklaring voor de opmars die Humberto Tan met zijn RTL Late Night heeft bewerkstelligd. De droge en zakelijke formule van Pauw & Witteman kent iedereen inmiddels wel. Nu staat RTL Late Night niet bol van de dijenkletsers en satire, maar de gasten en onderwerpen zijn een stuk losser dan die bij Pauw & Witteman. Geen wetenschappelijk onderzoeker aan tafel, maar een Amsterdamse volkszanger. Onze interesses verschuiven, daarom is het wel te verklaren dat De Wereld Draait Door en de Volkskrant kiezen voor de kwinkslag. We zijn met zijn allen steeds meer toe aan kicks. Dat komt ook door internet en smartphones, waardoor we steeds minder geduld hebben. Diezelfde technologische ontwikkeling zorgt ervoor dat het steeds makkelijker is om te klagen en onze afschuw uitspreken over een misplaatste grap. Uit het stuk van Haro Kraak in de Volkskrant blijkt dat onze tenen steeds korter worden, terwijl bovengenoemde rubrieken bewijzen dat humor en journalistiek steeds vaker hand in hand gaan. Een paradoxale ontwikkeling en ik ben heel benieuwd hoe zich dat de komende jaren gaat ontwikkelen. Het bewijst in ieder geval dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn, zeker in geschreven stukken, want iedereen is het in dit artikel er wel over eens dat die tak van sport enorm lastig is. Risico nemen zegt Marcel van Roosmalen, geen risico nemen zegt David Randall. Voor allebei de meningen is wat te zeggen. Onderscheiden is de enige manier om te overleven, vindt Van Roosmalen en daar geef ik hem gelijk in. Tegelijkertijd bewijzen de akkefietjes rond Luuk Koelman, Jack Spijkerman en Gordon wat je jezelf op de hals haalt met een mislukte grap. Er bestaat geen juiste alleswetende theorie, dus je kunt alleen varen op je eigen kompas. Ethische één-tweetjes met jezelf houden, zoals Jochem Davidse het verwoordt, want er bestaat geen goed of fout als het om humor gaat. Daarom is de vraag wanneer je te ver gaat niet zo eenvoudig te beantwoorden.