Samenvatting

Dit onderzoek is gedaan voor de opleiding Master Special Educational Needs, leerroute gedragsspecialist. De vraag die in dit onderzoek centraal staat is: 'In welke mate gaan de leerlingen uit mijn klas zich meer verantwoordelijk voelen als door middel van kindgesprekken samen doelen gesteld worden?' De aanleiding tot deze vraag was de verlegenheidssituatie die zich in de klas voordeed namelijk, dat leerlingen kampten met werkhoudingsproblemen waardoor ze hun werk zelden helemaal af hadden. In de praktijk blijkt dat veel kinderen tijdens een werkles veel met andere zaken bezig zijn. En dat de inspanningen van de leerkracht daarbij geen positieve invloed hebben. Het is de bedoeling dat kinderen meer zelfverantwoordelijk worden voor hun werk. Het doel van het onderzoek is zoeken naar een manier om kinderen met een slechte werkhouding weer te motiveren om tot werken te komen, zodanig dat ze hun werk af kunnen ronden. Dit actieonderzoek start met een literatuurstudie. Om de zelfverantwoordelijkheid te bevorderen is het belangrijk om samen te werken met de leerling. Het is belangrijk om concreet te krijgen wat zijn doelen precies zijn (Cauffman & van Dijk, 2009). Ook Marzano (2010) hecht waarde aan het stellen van doelen en geeft daarbij aan leerlingen flexibiliteit te gunnen bij het opstellen ervan. Volgens Pameijer, van Beukering en de Lange (2009) is het stellen van doelen het meest effectief wanneer de leerling betrokken wordt bij het opstellen ervan en wanneer hij zelf zijn vorderingen bijhoudt. Door middel van oplossingsgerichte gespreksvoering zijn er met de leerlingen doelen gesteld. Leerlingen hebben een aantal weken aan hun eigen doel gewerkt. Dagelijks heeft de leerling samen met de leerkracht gereflecteerd hoe het werken aan hun doel gegaan is. Wat ging er goed? Waar gaan ze morgen op letten? De resultaten waren zeer positief. De werkhouding van alle onderzoeksleerlingen is aanzienlijk verbeterd. Ook heeft het stellen van eigen doelen een positieve invloed gehad op het welbevinden van de onderzoeksleerlingen. Tevens heeft de leerkracht niet meer het gevoel dat het zijn probleem is. Het is meer een probleem van de leerling geworden, wat rust brengt bij de leerkracht. Daardoor kan de leerkracht zich meer als begeleider in plaats van leider opstellen.