Samenvatting

Sinds 2015 is de nieuwe Jeugdwet van kracht (art. 2.1 lid 1 JW 2014). Dit maakt dat de gemeenten verantwoordelijk zijn voor de Jeugdhulpverlening binnen Nederland, deze verschuiving wordt ook wel de transitie genoemd (Rijksoverheid, z.j.). Daarnaast vindt er binnen de jeugdhulpverlening ook een transformatie plaats, dit gaat over de inhoud van deze verandering (van Eijk, Kooijman & van Yperen, 2013). Deze transformatie heeft grote gevolgen voor zowel de pedagogisch medewerkers van organisatie X als voor de in behandeling zijnde kinderen en zijn ouders. Zo speelt het betrekken van het sociale netwerk, waaronder ouders, een steeds belangrijkere rol (Rijksoverheid, z.j.). Daarnaast wordt er binnen de nieuwe Jeugdwet steeds meer uitgegaan van de eigen kracht van de cliënt en zijn ouders (Richtlijnen Jeugdhulp, 2015). Dit vraagt een nieuwe houding van zowel de pedagogisch medewerkers als van het kind en zijn ouders.

Ook voor de naschoolse dagbehandeling van organisatie X hebben deze transitie en transformatie grote gevolgen. De naschoolse dagbehandeling van organisatie X biedt niet alleen behandeling voor het kind, maar richt zich op het hele gezin. Organisatie X streeft er volgens haar visie naar dat het in behandeling zijnde kind en zijn ouders de regie hebben in het hulpverleningsproces (Combinatie jeugdzorg, z.j.). De pedagogisch medewerkers van organisatie X begeleiden het kind en zijn ouders gedurende het hulpverleningsproces. In de praktijk blijkt dat het voor pedagogisch medewerkers vaak lastig is om de ouders volledig te betrekken bij het hulpverleningsproces van hun kind (persoonlijke communicatie, L. van de Kerkhof en E. Dinjens, 20 maart 2018). Omdat het probleem waar pedagogisch medewerkers tegenaan lopen in de praktijk vooral ligt bij het betrekken van ouders bij het hulpverleningsproces, ligt de focus in dit onderzoek op het betrekken van ouders als onderdeel van het netwerk van het kind.

Het doel van dit onderzoek is om inzicht te verkrijgen in de manieren waarop de pedagogisch medewerkers van de naschoolse dagbehandeling van organisatie X te Eindhoven middels hun handelen de ouders van de in behandeling zijnde kinderen in de leeftijd tussen 7 en 13 jaar kunnen motiveren om betrokken te zijn en/of te raken bij het hulpverleningsproces van hun kind zodat zij betrokken kunnen zijn bij het hulpverleningsproces van hun kind waardoor de behandeling het gewenste resultaat oplevert.

Dit is een kwalitatief onderzoek, waarbij gebruik is gemaakt van interviews om informatie te vergaren van tien verschillende respondenten. Er zijn twee onderzoekspopulaties onderzocht: de pedagogisch medewerkers van de naschoolse dagbehandeling van organisatie X te Eindhoven en de ouders van kinderen die in behandeling zijn bij de naschoolse dagbehandeling van organisatie X te Eindhoven.

De pedagogisch medewerkers geven aan dat zij op verschillende vlakken knelpunten ervaren als het gaat om de samenwerking met en het betrekken van ouders. Zij geven aan dat ouders vaak niet bereikbaar zijn en afspraken afzeggen.

De ouders geven aan niet zo betrokken te zijn als zij zouden willen door tijdsgebrek. Ouders geven daarnaast aan dat er teveel van hen wordt verwacht, waaraan zij om praktische redenen niet altijd kunnen voldoen.

De aanbevelingen die worden gedaan richten zich zowel op de pedagogisch medewerkers als op het management van organisatie X. Daarbij is het voor de pedagogisch medewerkers belangrijk om
duidelijk te zijn in de communicatie naar ouders toe, zich flexibel op te stellen en kleine doelen op te stellen voor het kind en zijn ouders. Voor het management van organisatie X is het van belang om te kijken naar opties voor een nieuw werkrooster, zodat er voor de pedagogisch medewerkers meer flexibiliteit gecreëerd kan worden.