Samenvatting

Voor mijn Master sen studie tot Autismespecialist heb ik de afgelopen periode gewerkt aan een praktijkonderzoek betreffende vrouwen met autisme na detentie. Het onderzoek heeft mij enorm geboeid, mede omdat er binnen de gevangenissen nauwelijks wordt stilgestaan bij vrouwen in detentie met een Autisme spectrum stoornis (ASS). Er is zo ver mij bekend, nog nooit eerder onderzoek gedaan naar vrouwen met ASS in detentie en wat zij nodig hebben na detentie, om zo zelfstandig mogelijk te kunnen functioneren en om recidive te voorkomen. In het onderzoek inventariseer ik bij twee vrouwen met ASS en twee vrouwen met kenmerken van ASS die verblijven in detentie, wat zij nodig hebben om een hernieuwd en zo autonoom mogelijk leven op te starten na detentie. Ook heb ik onderzocht in hoeverre de Medewerkers Maatschappelijke Dienstverleners (MMDers) bekend zijn met autisme en wat zij denken nodig te hebben voor een goede begeleiding voor vrouwen met ASS. Uit het onderzoek kwam het volgende naar voren: Bij de vrouwen is behoefte aan het zo zelfstandig mogelijk wonen met hulp van iemand die kennis heeft van autisme. Daarnaast hebben de vrouwen schulden, geen sociaal netwerk en geen partner. Verder noemen de vrouwen dat het belangrijk is dat ze hulp krijgen van iemand die kennis heeft van autisme, dat de begeleider niet wordt gewisseld en dat er een click moet zijn met die persoon. Ook blijkt dat de MMDers weinig tot geen kennis hebben van autisme en ook niet weten welke begeleiding hierbij past. Aanbevolen wordt in de begeleiding van vrouwen met ASS dat zij zelf aangegeven wat zij nodig hebben. Deze vrouwen kennen hun ASS het beste, mocht dit niet zo zijn dan is het gewenst samen met de vrouw opzoek te gaan naar wat zij nodig hebben om zo zelfstandig mogelijk te kunnen functioneren. Voor deze vrouwen is hulp levenslang nodig en dient de hulp te allen tijde toegankelijk te zijn. Er moet rekening gehouden worden met de behoefte aan zorg en begeleiding, omdat gedurende het leven de zorg wisselt van aard en intensiteit. Een levensloopbegeleider kan hierin een belangrijke coördinerende rol spelen en zo verergering van problemen voorkomen