Samenvatting

Introduction
The aim of this study is to examine the three interventions present when an adolescent amateur
soccer player invokes maximum ‘’shot-power’’ on a soccer/football. Adolescence being defined as
sixteen to eighteen years of age, and within a six-week period of time. Interventions consisting of a
plyometric program, an electrostimulation program and the two combined with each other.
Method
Thirty-nine young football players took part in this study. All participants where divided into three
intervention groups. Plyometric exercises have been executed two times a week after warming-up of
the regular training. All exercises have been executed with 4 series, 10 repetitions en with an rest time
between the series of 90 seconds. The combination group executed both programmes, two times a
weak. Normality of distribution was tested by the means of the Shapiro-Wilk test, Normal Q-Q plots,
skewness and kurtosis. Paired t-test and One-Way ANOVA are used to check whatever differences in
outcome are significant.
Results
Significant differences were found in the combination group (M=91,92 SD=10,20) (T(11)=-5,654
P=<0,001) with an increased average difference of 7,67 km/h. Along with the combination group, also
in the NS group was found an significant difference, (M=89,23 SD=8,00) (T(12)=2,619 P=0,022). This
group improved their maximum shot power with 4,39 km/h. No significant difference has been found in
the plyometrics group M=90,50 SD=7,88) (T(13)=-0,657 P=0,523). Between the three interventions,
no significant difference has been found, according to One-way ANOVA tests (F(3)=0,239, P=0,868).
Conclusions
Compiling the results of this study, it seems that a combination of both plyometric exercises and NS is
the most effective way to deliver maximum shotpower (P=<0,001) over a six-week period of time. NS
alone is the second best option (P=0,022) as it’s not as effective as the combination method.

Inleiding
Dit onderzoek heeft het doel om een antwoord te kunnen geven op de vraag welke interventie,
plyometrische oefeningen of een electro-neuromusculaire-stimulatie (NS) het grootste effect heeft op
de maximale schotkracht bij jonge amateurvoetballers van 16 t/m 18 jaar.
Methode
In deze controlled trial, hebben 39 deelnemers geparticipeerd. De deelnemers zijn verdeeld over de
interventie groepen, uitgezonderd van de controle groep (N=11) getraind met de interventie waaraan
alle 39 participanten aan zijn gekoppeld. In het plyometrische programma (N=14) werden vier
oefeningen twee keer per week na de warming-up van de reguliere training uitgevoerd. Dit waren vier
series, tien herhalingen en met een serie pauze van negentig seconden. Gedurende tien minuten,
twee maal per week hebben de deelnemers in de NS groep (N=13) een programma voltooid.
Elektrodes werden geplaatst op m.quadriceps van beide benen. De combinatie groep (N=12) werkte
beide programma’s af, ook twee maal per week. De normaal verdeling van de resultaten is getoetst
aan de hand van Shapiro-Wilk test, Normale Q-Q plots en verdelingsmaten. De gebruikte analyses
zijn gepaard t-toetsen en One-Way ANOVA toets.
Resultaten
Significante verschillen zijn gevonden in de combi groep (M=91,92 SD=10,20) (T(11)=-5,654
P=<0,001), Daarnaast is er ook statistisch significant verschil in de NS groep gevonden (M=89,23
SD=8,00) (T(12)=2,619 P=0,022), Er is geen statistisch significant verschil gevonden in de plyometrie
groep (M=90,50 SD=7,88) (T(13)=-0,657 P=0,523). Er was geen significant verschil gevonden,
middels One Way ANOVA test, tussen de interventies plyometrie, NS, Combi (F(3)=0,239, P=0,868).
Conclusie
Een combinatie van een plyometrisch en NS programma is het meest geschikt om gedurende een
zes-weeks interventieperiode de maximale schotkracht bij jonge amateurvoetballers te verbeteren
(P=0,001). Naast een combinatie van beide interventies is het ook mogelijk om enkel een NS
programma gedurende zes weken te voltooien (P=0,022), echter is dit minder effectief.