Samenvatting

Inleiding – De wereldbevolking wordt steeds ouder en ouder worden gaat gepaard met afname van de comfortabele loopsnelheid. Comfortabele loopsnelheid blijkt bovendien een indicator voor gezondheid nu en in de toekomst. Voor het objectiveren en evalueren van de comfortabele loopsnelheid wordt vaak de 10 meter wandeltest (10MWT) gehanteerd. Echter, er zijn verschillende protocollen van deze test zonder dat duidelijk is of ze significant verschillen en wat de klinische relevantie hiervan is.
Methode – Er namen 41 studenten fysiotherapie van de Fontys Paramedische Hogeschool deel aan dit onderzoek. Drie verschillende protocollen van de 10MWT werden uitgevoerd door alle deelnemers: protocol 1 (6 meter waarover loopsnelheid gemeten werd, aanvullend 2 meter voor versnellen en afremmen, dit werd twee keer herhaald), protocol 2 (10 meter waarover loopsnelheid gemeten werd, aanvullend 2 meter voor versnellen en afremmen, dit werd twee keer herhaald) en protocol 3 (10 meter waarover loopsnelheid gemeten werd, start vanuit stilstand en ruimte om door te lopen aan het einde, dit werd drie keer herhaald). Vervolgens werd de data beoordeeld op normale verdeling, waarna er met gepaarde t-toetsen is nagegaan of de resultaten van de protocollen significant verschillen.
Resultaten – Onder de deelnemers waren 18 mannen en 23 vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 22 ± 1,95. De gemiddelde gemeten loopsnelheid in m/s met protocol 1, 2 en 3 bedroegen respectievelijk 1,50 ± 0,15, 1,50 ± 0,16 en 1,40 ± 0,15. Protocol 3 verschilde significant van protocol 1 en protocol 2 (p = 0,000), de overige verschillen waren niet significant.
Conclusie – Het doet er toe welk protocol van de 10MWT gehanteerd wordt, dit betekent voor de fysiotherapeutische praktijk dat er benoemd moet worden welk protocol gehanteerd is om resultaten met elkaar te kunnen vergelijken. Het is aannemelijk dat dit verschil ook gevonden wordt bij ouderen.