Samenvatting

De samenwerkingsrelatie tussen jeugdzorgwerkers en ouders binnen het gedwongen kader van de jeugdbescherming staat onder druk. Steeds vaker komt er agressie voor binnen de samenwerkingsrelatie. Dit heeft verschillende oorzaken. Cliënten worden mondiger, er zijn verschillende verwachtingen, de werkdruk wordt steeds hoger en het beeld van de media over de jeugdbescherming is vaak negatief.
Binnen jeugdbeschermingsorganisatie x, locatie y is dit ook het geval. Agressie is steeds vaker een onderwerp van discussie. De vraag die daarbij hoort is hoe de organisatie en de jeugdzorgwerkers hier preventief iets aan kunnen doen. De hoofdvraag voor dit onderzoek die daar uit voort is gevloeid luidt als volgt:
Hoe kunnen jeugdzorgwerkers van jeugdbeschermingsorganisatie x de samenwerkingsrelatie met ouders, die gekenmerkt wordt door agressie, verbeteren en daarmee agressie voorkomen?
Om antwoord te geven op deze hoofdvraag heeft er een kwalitatief onderzoek plaatsgevonden. Dit onderzoek is gekenmerkt door interviews met jeugdzorgwerkers en ouders afgenomen binnen jeugdbeschermingsorganisatie x. De afgenomen interviews waren semigestructureerde interviews. Dit wil zeggen dat ze half waren gestructureerd door middel van het theoretisch kader. In het theoretisch kader zijn de volgende theorieën aan bod gekomen: de alliantie, de competenties van de jeugdzorgwerker, reactance en onvrijwilligheid bij de cliënt en de verschillende soorten agressie die voor kunnen komen in een samenwerkingsrelatie. De afgenomen interviews zijn vervolgens geanalyseerd en gecodeerd, middels een codeboom. Hier op volgend zijn de resultaten uitgeschreven.
Vanuit deze resultaten is er een conclusie getrokken die antwoord geeft op de deelvragen en de hoofdvraag van dit onderzoek. De conclusie van dit onderzoek is dan ook als volgt: in de beginfase van de samenwerkingsrelatie is er te weinig aandacht om een stabiele samenwerkingsrelatie te creëren. Er is veel bureaucratie, deadlines en hoge werkdruk, waardoor de gesprekken in het teken staan om zo spoedig mogelijk een plan van aanpak op tafel te hebben in plaats van het aangaan van een stabiele samenwerkingsrelatie. In de beginfase moet hier dus meer aandacht voor zijn en meer ruimte voor het verhaal. Verder komt naar voren dat er een betere koppeling tussen jeugdzorgwerkers en ouders plaats kan vinden. Wanneer er meer wordt gekeken naar eigenschappen van de jeugdzorgwerkers en die van de cliënt en deze beter bij elkaar aansluiten is er meer kans op een stabiele samenwerkingsrelatie. Ook deskundigheid speelt hierbij een rol. Tenslotte is het onderwerp agressie onder de aandacht brengen van belang. Zowel binnen de jeugdbeschermingsorganisatie als binnen de samenwerkingsrelatie tussen jeugdzorgwerkers.