Samenvatting

Samenvatting Leerlingen op de basisschool ervaren vandaag de dag een hoge prestatiedruk ¬(Langedijk, 2004), (litière, 2001).Ook in de kleutergroepen van basisschool D. zaten kleuters die bang waren om fouten te maken. Daar ik tijdens de Master SEN opleiding veel te maken had met oplossingsgericht werken ontstond de vraag: Kan ik als leerkracht van groep 1-2, door het voeren van individuele wekelijkse oplossingsgerichte gesprekken vanuit de 7-stappendans (Cauffman &Dijk, 2009), tijdens een periode van 6 weken, het zelfvertrouwen van kleuters met kenmerken van faalangst vergroten, zodat ze komen tot het leren van nieuwe vaardigheden. In dit onderzoek is gebruik gemaakt van de faalangstobservatielijst van Bokhove (2006), het Ontwikkelingsvolgmodel voor het jonge kind (OVMJK) (Memelink & Bonthond-Oosterhaven,1999), de aangepaste zelfbeeldschaal (Jeninga, 2012) en semi-gestructureerde interviews met leerkrachten en ouders. Daarnaast werden er wekelijkse oplossingsgerichte gesprekken (Cauffman &Dijk, 2009) gehouden en uitgewerkt volgens de zevenstappendans. De methode Kids'Skills (Furman, 2009) werd ook gebruikt. Uit data van bovengenoemde onderzoeksmethoden/instrumenten bleek dat de drie kleuters na 6 weken minder kenmerken van faalangst en meer zelfvertrouwen lieten zien. Dit werd zowel door leerkrachten als ouders geconstateerd. De kleuters beheersten hun nieuw geleerde vaardigheden en waren gegroeid in hun ontwikkeling en hadden een positiever zelfbeeld. Uit het onderzoek bleek dat het mogelijk is kleuters met kenmerken van faalangst te signaleren. De oplossingsgerichte gesprekken volgens de zevenstappendans bleken een krachtige methode om de kleuter zelf doelen te laten stellen en daaraan vaardigheden te koppelen. De oplossingsgerichte vervolggesprekken zorgden ervoor dat de te oefenen vaardigheid steeds nauw aansloot bij de kleuter. Deze daardoor succeservaring opdeed, de vaardigheid leerde beheersen en meer zelfvertrouwen kreeg. Ook is uit onderzoek gebleken dat het belangrijk is ouders bij signalering en begeleiding te betrekken (Westerman, 2002). Bij de afsluiting van dit onderzoek rijzen er nieuwe vragen zoals wat de invloed van feedback was bij de kleuters met kenmerken van faalangst. Bovendien rijst de vraag welke invloed verschillende begeleidingsstijlen hadden aangezien de oplossingsgerichte gesprekken een keer per week plaatsvonden, en het kind de rest van de week onder begeleiding van leerkracht en ouders was