Samenvatting

Dit is een onderzoek gericht op het optimaliseren van de samenwerking tussen ouders en begeleiders binnen een geanonimiseerde jeugdhulpverleningsinstantie die dagbegeleiding aanbiedt aan vroegtijdig schoolverlaters. De doelstelling van dit onderzoek is om kennis en inzicht te verkrijgen in de manier waarop begeleiders de samenwerking met de ouders van de jongeren (in de leeftijd van 12 tot 20 met diverse problematieken en achtergronden die deelnemen aan het hulpverleningsaanbod van de dagbegeleiding voor schooluitval) vormgegeven. Daarnaast heeft het onderzoek als doel handvatten te bieden aan de begeleiders om de samenwerking met de ouders zo vorm te geven dat het ontwikkelingsrendement van de jongeren en de kans op het succesvol afronden van het hulpverleningstraject bij Instelling X vergroot wordt.
Het betreft een kwalitatief onderzoek, waarbij twee onderzoekspopulaties betrokken zijn. Er zijn diepte interviews uitgevoerd met ouders en er is een focusgroep geweest voor de begeleiders van de instelling. In totaal hebben er negen respondenten deelgenomen, vier ouders en vijf begeleiders. De hoofdvraag van dit onderzoek is: Hoe kunnen begeleiders de samenwerking met ouders vormgeven om het ontwikkelingsrendement van de jongeren te vergroten binnen Instelling X? En de deelvragen zijn als volgt: Hoe verloopt op dit moment de samenwerking tussen begeleiders en ouders? Welke bevorderende en belemmerende factoren ervaren begeleiders en ouders nu binnen de samenwerking? Wat is er volgens ouders en begeleiders nodig binnen de samenwerking om het ontwikkelingsrendement van de jongeren te vergroten? Het onderzoek beantwoord deze vragen.
Uit dit onderzoek komt naar voren hoe op dit moment de samenwerking plaats vindt binnen de instelling. Zo zijn de ouders over het algemeen tevreden maar ervaren de begeleiders de rol van de ouders als minimaal. De bevorderende en belemmerende factoren binnen de samenwerking worden toegelicht. Ouders zijn vooral positief over de sfeer en begeleiders geven aan vooral baat te hebben bij duidelijke afspraken rondom taken en verantwoordlijkheden. Begeleiders geven ervaren op dit moment veel onduidelijkheid en hebben behoefte aan meer werkafspraken. Ouders zijn vooral negatief over de intakeprocedure. Het is ook opvallend dat maar twee respondenten op de hoogte zijn van de doelen. Vervolgens wordt omschreven hoe ouders en begeleiders denken de samenwerking te verbeteren, voornamelijk door het aanpakken van de belemmerende factoren. In de conclusie komt naar voren dat de samenwerking vooral belemmerd werd door onduidelijkheid binnen verschillende aspecten van de organisatie. Er zijn meerdere aanbevelingen opgesteld om deze onduidelijkheid verminderen.