Samenvatting

Dit ontwerponderzoek is gedaan voor de Kennisdiensten van de NHL Hogeschool afdeling Welzijn in Leeuwarden. Het onderzoek is uitgevoerd bij de opleiding Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling. Dit is een post-HBO-opleiding van de afdeling Welzijn van de NHL Hogeschool. De opleiding wordt gegeven aan hulpverleners die werken met Multi Problem gezinnen in Jeugdhulpverlenings-instellingen. In 2011 is de IAG-opleiding herschreven en ontstond behoefte aan een evaluatie- instrument. Een instrument dat aansluit bij de veranderingen in de maatschappij die invloed hebben op de opleiding en het beroep. De verzorgingsstaat is immers veranderd in een actieve welvaartsstaat. De maatschappij wil dat burgers deelnemen aan en geactiveerd worden tot participatie in de maatschappij(Bie de & Ewijk van, 2009). Dit vraagt van de IAG-docenten dat ze de gezinsbehandelaars opleiden tot activerende en oplossingsgerichte werkers die de cliënt vraaggestuurd begeleiden. Aansluitend bij deze activerende principes is besloten zowel de cursisten als de IAG-docenten te betrekken bij het zoeken naar een antwoord op de onderzoeksvraag 'Welke evaluatievragen helpen de IAG docenten in hun oplossingsgerichte bejegening van de deelnemer aan de IAG-opleiding?' Hiermee loopt het onderzoek parallel aan de in de IAG-opleiding gekozen principes. Naast de aansluiting bij activerende principes is ook gekozen voor een theoretisch model van waaruit de docent de cursisten gaat bejegenen; namelijk oplossingsgericht werken. De cursisten leren in de opleiding de gezinnen te bejegenen vanuit dit theoretische model. Hiermee is nogmaals een parallel gecreëerd, maar nu tussen docent en cursist. In dit onderzoek is gekozen voor een case study die zich beperkt tot de IAG-opleiding van de NHL Hogeschool Leeuwarden. Er is gekozen voor een onderzoek in de IAG-opleiding om tot een specifiek evaluatie-instrument te komen dat aansluit bij de oplossingsgerichte bejegening door de docent tijdens de IAG-opleiding. Het evaluatie-instrument is inductief ontwikkeld. Er is gekozen voor praktijkonderzoek omdat het plaats vindt in de eigen context. Het onderzoek heeft een overwegend kwalitatief, explorerend en beschrijvend karakter. In het eerste deel van het onderzoek staat het ontwerpen van een eerste evaluatie-instrument centraal. In het tweede deel van het onderzoek wordt door de cursisten en de docenten gekozen welke evaluatievragen in het definitieve evaluatie-instrument moeten worden opgenomen. Er is op verschillende manieren naar de uitkomsten van het tweede deel van het onderzoek gekeken. Op grond van alle gegevens kan de conclusie worden getrokken dat de cursisten de meeste waarde hechten aan vragen die feedback geven over de positieve oplossingsgerichte bejegening door de docent. Voor de samenstelling van het evaluatie-instrument is vooral gekeken naar de vragen die de cursisten en docenten beide belangrijk vinden. Hierdoor is een groot deel van het uiteindelijke evaluatie-instrument gekozen door zowel de cursisten als de docenten van de IAG- opleiding. Daarnaast is het evaluatie-instrument aangevuld met vragen die gebaseerd zijn op de theorie van het oplossingsgerichte werken. Hiervoor is de zevenstappendans als leidraad gebruikt. Op deze manier is een evaluatie- instrument ontstaan dat door cursisten en docenten gedragen wordt en met de theorie verbonden is. In het komende schooljaar zal het evaluatie-instrument als pilot gebruikt gaan worden in alle IAG opleidingen. Een vervolgonderzoek over de effecten van het evaluatie-instrument is aangeraden aan de NHL Hogeschool in Leeuwarden.