Samenvatting

Dit onderzoek gaat over de stoornis ODD en de behandeling daarvan op een dagbehandeling en meer specifiek: De Markstroom.
De hoofdvraag van het onderzoek was dan ook: "Op welke manier kan de behandelingsvorm van de Markstroom effectief worden ingezet bij de behandeling van kinderen (zes tot 12 jaar) met ODD?"

Om een goed antwoord te kunnen formuleren op deze vraag heb ik deze opgedeeld in verschillende onderwerpen of deelvragen. Deze onderwerpen/ deelvragen heb ik ondergebracht in de hoofdstukken één tot en met vier. Heel grofweg geef ik in de hoofdstukken één tot en met vier antwoord op de volgende vragen:
1. Wat is ODD?
2. Welke vaardigheden wordt aan kinderen met ODD aangeleerd?
3. Wat is de Markstroom en hoe behandelen zij daar?

Deze vragen worden allemaal beantwoord aan de hand van literatuur. Deelvraag/ hoofdstuk 3 komt echter ook voort uit eigen observaties. Omdat ik al een tijdje stage liep toen ik begon aan dit onderzoek, kon ik ook uit mijn eigen ervaringen putten, wat in mijn voordeel heeft gewerkt.
4. Hoe vindt een behandeling plaats volgens de professionals? Waar voldoet een goede behandeling aan, wat ontbreekt er eventueel nog?

Op deze deelvraag heb ik tenslotte een antwoord weten te verkrijgen door een praktijkonderzoek uit te voeren. Ik heb meerdere groepsleidsters geïnterviewd over de onderwerpen die ook in de vorige hoofdstukken aan bod kwamen. Mijn doel hiervan was om te kijken of literatuur en praktijk overeen kwamen.

Conclusies naar aanleiding van het onderzoek
De belangrijkste conclusies die uit het onderzoek naar voren zijn gekomen, zijn onder andere dat de groepsleiding van de Markstroom behoefte heeft aan een gestructureerde training die zo uit de kast getrokken kan worden. Op die manier hebben ze een beginpunt van waaruit de behandeling gestart kan worden en hoeven ze niet eerst ergens tegen aan te lopen voordat ze daar iets mee kunnen doen. Deze training zou wel aangepast moeten kunnen worden per kind.
Verder moet deze training zowel volgens de literatuur als volgens de praktijk veel structuur en duidelijkheid bevatten en een vaste opbouw hebben. Ook ouders moeten sterk betrokken worden bij de behandeling van deze kinderen. Ook komt in literatuur en praktijk terug dat een beloningssysteem hierbij vruchten kan afwerpen, omdat deze kinderen gevoeliger zijn voor beloning dan voor straf.
De vaardigheden waaraan zeker aandacht besteedt moet worden in training zijn met name boosheid en andere emoties en de probleemoplossingsvaardigheden, zoals uit de literatuur blijkt. Ook in de praktijk echter komt de boosheid naar voren; daaruit blijkt dat ODD automatisch en misschien zelfs onbewust wordt gekoppeld aan boosheid.

Aan de hand van de conclusies heb ik aanbevelingen gedaan die de behandeling van deze kinderen betreffen. De belangrijkste aanbevelingen zijn dat voor deze kinderen het beste een training opgesteld kan worden, waarin vooral aandacht besteedt moet worden aan de emoties en probleemoplossingsvaardigheden. Ook moet er voorgeschreven worden welke vrijheden een kind krijgt in een bepaalde periode en welke grenzen het krijgt opgelegd. Een heel duidelijk en gestructureerd programma dus. Verder moeten ouders erbij betrokken worden en kan het tot slot het beste aangeboden worden in mentortijd.