Samenvatting

Vanuit Fontys Hogeschool Pedagogiek heb ik dit jaar stage gelopen bij Stichting Kompaan. Bij de Zelfstandigheids Training Intensief (ZTI) ben ik begonnen, deze behandelgroep is in de loop van het jaar vervangen door het Fasehuis. Het Fasehuis bestaat uit het observeren en diagnosticeren van de problematiek van jongeren met de daaraan verbonden doorverwijzing naar een passende hulpverleningsvorm. De begeleiding is er op gericht om de jongeren verder te brengen in hun ontwikkeling naar zelfstandigheid. In het beginstadium van mijn stageperiode liep ik tegen het thema "traumatische ervaringen" van de jongeren aan. Gedurende mijn derdejaars stage in Suriname was dit een centraal thema waar in de Pedagogiek mijn interesse sterk naar uitgaat. Naar mijn mening wordt er onvoldoende rekening gehouden met de traumatische ervaringen die in het verleden van jongeren hebben plaatsgevonden en de daaraan gekoppelde gevolgen die zij daar nu van ondervinden. In het kader van mijn afstudeerscriptie heb ik onderzoek gedaan onder de jongeren van Kompaan. Daarbij heb ik een antwoord gezocht op de volgende hoofdvraag:

"Hoe ervaren jongeren van Kompaan in de leeftijd van 14 t/m 19 jaar de hulp die ze krijgen met betrekking tot het verwerken van traumatische gebeurtenissen?".

In deze scriptie wordt antwoord gegeven op de hoofdvraag en op de volgende deelvragen:
• "Hoe zien de aard, het aantal en de omvang van de traumatische gebeurtenissen eruit bij de jongeren van 14 t/m 19 jaar?".
• "Is er een verschil te zien in het aantal, de omvang en de beleving van traumatische gebeurtenissen tussen jongens en meisjes?".

Allereerst heb ik literatuur verzameld voor het literatuuronderzoek van mijn scriptie. Vervolgens heb ik gekozen voor een kwantitatief onderzoek om met gebruik van een enquête een antwoord te vinden op mijn hoofdvraag Door middel van vragenlijsten, die ingevuld zijn door 34 jongeren, is het theoretische gedeelte van mijn scriptie in de praktijk getoetst. Zo heb ik een duidelijk beeld gekregen van hoe jongeren de hulp ervaren, hoe ze zich in de groep voelen en of ze zich serieus genomen voelen. Ook heb ik in kaart gebracht welke traumatische gebeurtenissen de jongeren hebben meegemaakt en welke gevolgen zij erdoor ervaren.

De belangrijkste conclusies die uit het praktijk- en literatuuronderzoek zijn gekomen:
• Van de jongeren binnen Kompaan die mee hebben gedaan aan dit onderzoek hebben een groot aantal te maken gehad met meerdere traumatische ervaringen. Een groot deel ondervindt hier nog steeds problemen van in het huidige functioneren, bij de meisjes is dit hoger dan bij de jongens.
• In het literatuuronderzoek komen verschillende handvatten naar voren die de mentoren ondersteuning kan bieden, bij het omgaan met de getraumatiseerde jongeren. Deze informatie kan de mentoren meer theoretische- en praktische achtergrond geven.
• De jongeren voelen zich over het algemeen serieus genomen door de mentoren. De jongeren hebben een cijfer gegeven voor hoe ingrijpend zij de traumatische gebeurtenis(sen) hebben beleefd, dit is bij meisjes en jongens ongeveer gelijk.

Aanbevelingen voor de praktijk zijn onder andere dat mentoren door theoretische en praktische kennis over het ontstaan en verwerken van traumatische gebeurtenissen meer expertise hebben om getraumatiseerde jongeren te begeleiden.