Samenvatting

In dit onderzoek staat de rol van de oordeelvrije SVIB-er centraal. Het doel in dit onderzoek is na te gaan welke handvatten of technieken er voor de SVIB-er zijn om oordeelvrij te worden, om zo beter te kunnen luisteren naar de gecoachte, wat uiteindelijk tot een betere afstemming op de gecoachte leidt. Doel van het onderzoek is om als SVIB-er goed af te kunnen stemmen op de gecoachte door het eigen referentiekader (tijdelijk) opzij te kunnen zetten, opdat de gecoachte tot een diepere gelaagdheid komt en zo in staat is binnen eigen potentieel veranderingen in te zetten die ten bate komt van zijn eigen professionaliteit. In de zoektocht naar handvatten in de literatuur en praktijk is er ten eerste uitgelegd wat een referentiekader is en hoe mentale modellen ontstaan. Hierna is er onderzocht in hoeverre SVIB-ers zich bewust zijn van het eigen referentiekader en of er door oordeelsvorming van de SVIB-er belemmering in het luisteren naar de gecoachte ervaren wordt. Tenslotte is er in kaart gebracht welke handvatten of technieken de ervaren SVIB-er en SVIB-er in opleiding gebruikt om het eigen referentiekader (tijdelijk) opzij te zetten. Hierin is het verschil tussen ervaren SVIB-ers en SVIB-ers in opleiding meegenomen. De onderzoeksopbrengst en conclusies laten zich als volgt puntsgewijs omschrijven:  Het referentiekader, dat tijdens het leven ontstaat door ervaringen, bestaat uit onbewuste opvattingen, die nodig zijn om door het leven te kunnen navigeren. Het referentiekader kan belemmeringen opleveren;  Bewustwording en bewust zijn van het eigen referentiekader is onontbeerlijk om te kunnen reflecteren en de ontdekte belemmeringen op te heffen;  Bijna alle SVIB-ers zijn zich in meer of mindere mate bewust van het eigen referentiekader tijdens het coachen;  Ervaren SVIB-ers zijn zich meer bewust van het eigen referentiekader dan SVIB-ers in opleiding;  Alle onderzochte SVIB-ers vinden, dat het luisteren naar de gecoachte door oordeelsvorming belemmerd kan worden;  Bij een door de SVIB-er zelf bedachte oplossing ondervindt het merendeel van de SVIB-ers, en met name de SVIB-ers in opleiding, een belemmering in het luisteren;  Bijna alle SVIB-ers lukt het, in meer of mindere mate, het referentiekader (tijdelijk) opzij te zetten;  Door ervaring lukt het steeds beter het referentiekader opzij te zetten tijdens het coachen; Het antwoord op de centrale onderzoeksvraag luidt: Een SVIB-er zet zijn referentiekader tijdelijk opzij om zo beter te kunnen luisteren naar de gecoachte, door ten eerste bewust te zijn van het eigen referentiekader en vervolgens door een variatie aan handelingen toe te passen, die meestal binnen het oplossingsgericht coachen, reflecteren en bewust toepassen van de basiscommunicatie vallen. Specifiek worden open vragen stellen en reflectie op eigen gedachten het meest toegepast.