Samenvatting

Een belangrijk deelgebied binnen de bewegingscultuur is spel (Slingerland, 2010). Spelen is beleven (Leysen, 2008). Hoe hoger de beleving, hoe groter de motivatie. Een onderliggend aspect van motivatie is het autonomiegevoel (Deci & Ryan, 2000). Verbetert de motivatie wanneer leerlingen binnen spelvormen de ruimte krijgen om eigen keuzes te maken? Binnen deze studie participeren leerlingen (n=55) uit het derde leerjaar havo/vwo van het Theresialyceum te Tilburg. Er wordt gewerkt met een interventiegroep en een controlegroep. De leeftijden van zowel de interventiegroep als de controlegroep variëren van dertien tot zestien jaar (resp. m=15,33, s=0,734 en m=15,21, s=0,562). Aan de hand van een interventieprogramma vanuit een spelgerichte benadering waarin elke les verschillende spelproblemen en speluitdagingen centraal staan. Door middel van vragenlijsten (SIMS (Guay, Vallerand, & Blanchard, 2000) en PNSE (Wilson, Rogers, Rodgers, &Wild, 2006)) in de voor- en nameting, wordt de motivatie getoetst. Uit de resultaten blijkt dat na het interventieprogramma het autonomiegevoel is afgenomen (-7%), echter is de algehele motivatie met name de intrinsieke motivatie (10%) en geïdentificeerde motivatie (18%) toegenomen. De conclusie van het onderzoek is dus dat een spelgerichte aanpak binnen basketbal de motivatie van de leerlingen verbetert, waarbij geen heldere uitspraak gedaan kan worden over de invloed van het autonomiegevoel op deze motivatie. Dit behoeft nader onderzoek.