Samenvatting

Dit onderzoek is tot stand gekomen door de vroegtijdige uitval van studenten bij de opleiding Middenkaderfunctionaris Bouwkunde gedurende de laatste jaren. Voor studenten is het belangrijk om met diploma de school te verlaten, omdat zij dan meer kans maken om goed te functioneren op de arbeidsmarkt en in de samenleving (De Bruijn, 2021). Naar aanleiding van deze uitval is de onderzoeker de context in kaart gaan brengen en heeft de onderzoeker een literatuurstudie uitgevoerd. Hierin komt naar voren dat de manier van begeleiding, vormgeving, kwaliteit en effectiviteit, van groot belang zijn tijdens de studieloopbaan (Wiersma & Van Goor, 2019).
Jongeren die het onderwijs verlaten, geven aan dat zij school minder leuk vonden en het contact met docenten niet hoog waardeerden (Beekhoven & Dekkers, 2005). Binnen het team Middenkaderfunctionaris Bouwkunde is er niet één manier van het voeren van gesprekken. Uiteindelijk is er voor gekozen om met behulp van de oplossingsgerichte gespreksvoering met de studenten uit klas X in gesprek te gaan, omdat er hierbij vooral naar de toekomst gekeken wordt met behulp van het stellen van leerdoelen (Cauffman & Van Dijk, 2010). Vanuit deze literatuurstudie is de volgende onderzoeksvraag geformuleerd:
“Hoe kan ik een bijdrage leveren aan de begeleiding van studenten door middel van oplossingsgerichte gespreksvoering tijdens het voeren van studieloopbaangesprekken?”

Het onderzoek is uitgevoerd in klas X met negen studenten, waar de onderzoeker studieloopbaanbegeleider is. Er is onderzocht door middel van een vragenlijst en observatie met bestaande signalen, welke signalen een student laat zien of hij een proactieve houding heeft tijdens het gesprek. Deze bestaande lijst met signalen is naar aanleiding van de vragenlijst en observatie uitgebreid met het signaal “vragen stellen” die door onderzoeker en student vastgesteld zijn. Door middel van observatie en logboek gedurende en reflectie na iedere gespreksronde, is er een gespreksleidraad ontstaan waarin het handelen van de onderzoeker steeds bijgesteld is. Belangrijke punten die hierin naar boven kwamen, waren de focus meer te leggen op complimenten geven, leerdoelen benoemen en de weg ernaartoe benadrukken. Bij het invullen van de vragenlijst door studenten komt naar voren dat zij al positief waren over de gesprekken, aanvullend daarop is er na drie gespreksronden een stijgende lijn te zien in het cijfer dat de studenten geven aan de gesprekken.

Uiteindelijk kan er geconcludeerd worden dat de studieloopbaangesprekken voeren volgens de oplossingsgerichte gespreksvoering een positieve bijdrage heeft gehad op de begeleiding van studenten. Studenten waren zelf positiever en ook de interactie tussen de onderzoeker en de student is gedurende het onderzoek verbeterd.