Samenvatting

Dit praktijkgericht onderzoek is gericht op de samenwerking binnen een multidisciplinair team in het speciaal onderwijs. De aanleiding voor dit onderzoek komt voort uit mijn ervaring als leerkracht in het cluster 3 onderwijs, waarbij ik de hypothese stel dat de opgestelde doelen omtrent het samenwerken in een multidisciplinair team nog onvoldoende tot stand komen sinds de invoering van de wet passend onderwijs (Rijksoverheid, 2014). Vanuit de gestelde hypothese komt de volgende onderzoeksvraag: Op welke manier kan er geleerd worden van elkaars expertise om tot een bredere ontwikkeling te komen? Met het opzetten van een peergroup (focusgroep) is er eerst gekeken naar de behoefte om kennis uit te wisselen binnen een multidisciplinair team. De uitkomst hiervan is dat de peergroup, bestaande uit verschillende disciplines die werkzaam zijn binnen het cluster 2,3 onderwijs, behoefte hebben aan het leren van een andere expertise en gezamenlijke doelen wilt opstellen. Hierna is onderzocht welke vorm van leren van elkaar wenselijk is om deze behoefte te kunnen realiseren. Er zijn twee vormen van intervisie uitgewerkt namelijk de traditionele en de oplossingsgerichte vorm. Er is gekozen voor deze twee vormen om te ervaren welke passend is bij de opgestelde peer-group en welke passend zijn bij de ingebrachte casussen. In het theoretisch kader staat beschreven welke voorwaarde aanwezig moeten zijn om tot samenwerking in een multidisciplinair team te komen (Boosten, 2017). Meegenomen is welke rol de begeleider in de gesprekken aan kan nemen om de gesprekken in goede banen te kunnen leiden. Om tot beantwoording van de onderzoeksvraag en bijbehorende deelvragen te komen zijn er vier fasen doorlopen. Tijdens fase 1 en 2 is een vragenlijst en een groepsinterview afgenomen bij de peergroup om in kaart te brengen waar het samenwerken tot stand kan komen. Tijdens fase 3 heeft één traditioneel- en één oplossingsgerichte intervisie gesprek plaatsgevonden. Na de intervisie gesprekken hebben de peers in de peergroup hun ervaringen benoemd en is er een keuze gemaakt naar de beste vorm van intervisie, uitkomende op de oplossingsgerichte vorm (Bellersen, 2013). In fase 4 heeft er een micro evaluatie plaatsgevonden over de uitgevoerde interventies. Hierin is mijn rol als begeleider van het multidisciplinair team in meegnomen. Dit onderzoek geeft een aanzet tot het implementeren van intervisiegesprekken binnen een multidisciplinair team. De aanbevelingen voor het inzetten op de intervisie gesprekken komen zowel vanuit de theorie als de uitgevoerde interventies. De belangrijkste uitkomsten om de samenwerking in een multidisciplinair team goed te laten verlopen is het kaderen van de gesprekken, duidelijke doelen stellen, de peers meenemen in de opgezette doelen en mee te nemen in de genomen of te nemen stappen. Vier van de vijf peers vindt het belangrijk om een band te hebben om tot een goede samenwerking te komen.