Samenvatting

Zelfredzaamheid is een belangrijk thema in de huidige
participatiesamenleving. Er wordt vanuit de overheid
steeds vaker aangestuurd op het voor jezelf kunnen
zorgen en het voor hulp terug kunnen vallen op een
ondersteunend sociaal netwerk. Cliënten van de
forensische psychiatrie hebben een grotere afstand
naar de participatiesamenleving en zijn kwetsbaarder
op het gebied van zelfredzaamheid.
Binnen Forensische Psychiatrische Klinieken wordt
cliënten, indien nodig geacht, zorg geboden op het
gebied van zelfredzaamheid. De inzet hierbij is steun bij
resocialisatie. Er is nog onvoldoende zicht op of de
cliënt het zorgaanbod als ondersteunend ervaart.
Hierdoor wordt er mogelijk voorbijgegaan aan een
aanwezige hulpvraag en bestaat de kans dat de
resocialisatie vertraging oploopt. De zorgverleners
kunnen hierdoor aan hun doel, het bieden van
passende zorg, voorbijgaan.
In dit onderzoek wordt een inventarisatie gedaan
naar de cliëntenervaringen met het behandelaanbod, op het
gebied van zelfredzaamheid en aanbevelingen
geformuleerd tot het beter aansluiten van het
zorgaanbod op de hulpvraag van cliënten in de
forensische psychiatrie.