Samenvatting

Samenvatting
Doel: Bij dit onderzoek is geanalyseerd wat de invloed van het amputatieniveau is op het biomechanisch gedrag van het gezonde been tijdens het gaan en lopen.
Methode: Voor het onderzoek zijn twee proefpersonen met een amputatie gemeten, één proefpersoon met een knie-exarticulatie en één proefpersoon met een transtibiale amputatie. Deze zijn vergeleken met twee valide proefpersonen die overeenkomen qua lengte en gewicht met de protheselopers. De metingen hebben plaats gevonden in het bewegingsanalyse laboratorium aan de Fontys Paramedische Hogeschool te Eindhoven. Er is bij het gaan gemeten met een snelheid van 5.5 tot 6.0 km/u en bij het lopen met een snelheid van 8.4 tot 13.8 km/u. Bij de analyse is gekeken naar de grondreactiekrachten, de kinematica in het sagittale vlak en de spieractiviteit middels EMG.
Resultaten: Het gezonde been van de proefpersoon met een knie-exarticulatie, vertoont zowel bij het gaan als het lopen een hogere waarde in de verticale component van de grondreactiekracht.
Zo is er bij het lopen in dit component een waarde te zien van 350.5 %BW voor de protheselopers in vergelijking met 244.8 %BW bij de valide proefpersonen.
Ook in de voorachterwaartse component van de grondreactiekracht, de kinematica en de spieractiviteit zijn er tijdens het gaan verschillen te zien. Deze verschillen worden versterkt wanneer er gekeken wordt naar het lopen. Bij de proefpersoon met een transtibiale amputatie is er bij het gaan, gekeken naar het gezonde been, een overeenkomstig biomechanisch gedrag te zien als bij de valide proefpersonen. Bij het lopen zijn er wel verschillen te zien ten opzichte van de valide proefpersonen. Er is een hogere waarde in de verticale component van de grondreactiekracht. Voor de proefpersoon met een transtibiale amputatie is er een waarde van 283.6 %BW ten opzichte 244.8 %BW bij de valide proefpersonen. Het gezonde been laat in de voorachterwaartse component een grotere absorptie impuls zien terwijl het prothesebeen een grotere propulsie impuls laat zien. Ook in de kinematica zijn er kleine verschillen te zien ten opzichte van de valide proefpersonen.
Conclusie: Tijdens het lopen vertoont het gezonde been van de transtibiale proefpersoon een hogere maximale waarde van de verticale grondreactiekracht dan de valide proefpersonen. Het gezonde been van de proefpersoon met een knie-exarticulatie laat eenzelfde beeld zien, het verschil met de valide proefpersonen is hier echter veel groter.
Bij beide protheselopers is tijdens het lopen en grotere absorptie impuls dan propulsie impuls van het gezonde been te zien. Het prothesebeen (met sportprothese) laat juist een grotere propulsie impuls zien.