Samenvatting

'En wij, wie zijn wij eigenlijk?' dat is de vraag die Plotinus stelde. De mens nam deel aan de grote ordening, was daarvan onderdeel, microkosmos. Hij kende daarmee zijn plaats en het was in orde met hem.
Toen het antieke kosmos - natuurlijke orde - verdween, was het zijn Schepper, God, die hem zijn plaats wees. De moderne mens sinds Descartes werd zich bewust zelf een plek te moeten crekren in deze wereld wilde hij niet verloren gaan. Ons bestaan moet ergens staan en staande gehouden worden. Het moderne bewustzijn en de techniek brachten veel voort, maar gaven ze ons ook een plek om onszelf te zijn? Wie zijn wij eigenlijk? Een natuurlijk wezen met duistere zijden? Een wezen dat nergens echt aarden kan en zich hechten? Een iindagswezen, als een vonk van het vuur, snel weer dovend in het duister van de eeuwige nacht? Een 'dier met Vernunft' of een beest, extra onmenselijk door zijn verstand?
De vraag 'en wij, wie zijn wij eigenlijk?' wordt hier op een heel indringende wijze gesteld. Het boek draagt het karakter van een ongemeen boeiend en intrigerend gesprek met grote filosofen als Aristoteles, Pascal, Hegel en Heidegger.