Samenvatting

Mantelzorgers in de GGZ zijn vaker overbelast dan gemiddeld. Dit onderzoek heeft zich gericht op de vraag: “Wat wordt zichtbaar in de balans van geven en ontvangen in de relatie tussen een volwassene met GGZ problematiek en zijn mantelzorgende ouder met symptomen van emotionele uitputting?” met als doel het inzichtelijk maken van de rol van de balans van geven en ontvangen tussen ouder en kind bij het ontstaan van emotionele uitputting. Het betreft een kwalitatief onderzoek, waarbij gebruik is gemaakt van methode triangulatie. Er zijn tien diepte-interviews afgenomen met mantelzorg verlenende ouders binnen de GGZ. Daarnaast zijn er met twee focusgroepen, met elk drie deelnemers, gesprekken gevoerd. De respondenten waren volwassenen die zorg ontvangen binnen de GGZ. De resultaten tonen aan dat psychische disbalans of crisissituaties bij het kind zorgen dat de ouder meer gaat zorgen. De balans van geven en ontvangen is in deze periode uit balans. Ouders kunnen hierdoor zelf mentale klachten ontwikkelen. Ouders geven veel om de toekomst van het kind te garanderen. De kinderen kunnen door het vele geven last krijgen van schuldgevoel of angst voor teleurstelling. Uit de resultaten van het onderzoek kan geconcludeerd worden dat na een periode van intensieve zorg vanuit de ouders, het belangrijk is om de balans van geven en ontvangen tussen ouder en kind te herstellen. Binnen de contextuele theorie wordt voor herstel van balans de aandacht gevestigd op het geven. Thema’s die hierbij een rol spelen zijn: herstel van vertrouwen, wederzijds begrip, vasthouden en loslaten.

Emotionele uitputting ouders ggz mantelzorger contextuele theorie