Samenvatting

De afdeling cardiologie van het Groene Hart Ziekenhuis te Gouda verzorgt onder andere patiënten die een acuut coronair syndroom (ACS) hebben doorgemaakt. Bij deze patiënten wordt normaliter een begeleidingsgesprek gevoerd waarin de situatie voor opname, de opname zelf en het natraject worden besproken. De onderzoekers zijn door de seniorverpleegkundigen van de afdeling cardiologie gevraagd om de doeltreffendheid van deze gesprekken te onderzoeken, dit in verband met een vermoeden van ineffectieve informatieoverdracht.
Het doel van het onderzoek is het beantwoorden van de volgende vraagstelling: Hoe doeltreffend is de informatieoverdracht van de begeleidingsgesprekken met patiënten na een acuut coronair syndroom tijdens een klinische opname volgens zorgprofessionals op de afdeling cardiologie van het Groene Hart Ziekenhuis?
Om een antwoord te kunnen geven op de bovengenoemde onderzoeksvraag hebben de onderzoekers interviews afgenomen bij cardiologieverpleegkundigen, informatieconsulenten en fysiotherapeuten van de hartrevalidatie. De cardiologieverpleegkundigen voeren het begeleidingsgesprek met de patiënt tijdens opname. De informatieconsulenten en de fysiotherapeuten komen met de patiënten in contact na het ontslag. Hierdoor hebben deze betrokken disciplines zicht op de informatieverwerking van de patiënten. Naast de interviews hebben de onderzoekers contact opgenomen met verschillende ziekenhuizen in Nederland om te informeren naar de wijze waarop zij omgaan met de begeleiding van patiënten na een ACS.
Dit onderzoek laat zien dat de huidige invulling van de begeleidingsgesprekken onvoldoende doeltreffend is. De hectiek van de opname en de hoeveelheid informatie die de patiënt tijdens opname tot zich krijgt, blijkt teveel te zijn. Respondenten geven aan dat het daadwerkelijke besef van het doorgemaakte hartinfarct pas thuis plaatsvindt. De verwerking van het ACS komt pas later op gang waardoor de huidige invulling van de begeleidingsgesprekken niet aansluit bij de patiënt. De begeleidingsgesprekken lijken dus niet op het juiste moment plaats te vinden.
Vanuit de literatuur komt naar voren dat het doormaken van een ACS als een traumatische gebeurtenis kan worden gezien, waardoor de informatieverwerking na een ACS afwijkt van een normaal verwerkingspatroon. Daarom moet de benadering en begeleiding aangepast worden aan de situatie van de patiënt. Men kan hierbij denken aan een extramurale wijze van patiëntenvoorlichting, een geleidelijke opbouw en herhaling van de informatieverstrekking.
Concluderend kan worden gezegd dat de hectiek en de hoeveelheid informatie die de patiënt tijdens opname tot zich krijgt teveel blijkt te zijn. Alle disciplines zijn het er over eens dat het daadwerkelijke besef van het doorgemaakte hartinfarct pas thuis plaatsvindt. De huidige invulling van de begeleidingsgesprekken blijkt daardoor niet op het juiste moment plaats te vinden.