Samenvatting

Het zelfbeeld verwijst naar het beeld wat kinderen van zichzelf hebben, maar zeker ook ‘maken’.
Hoe wij over anderen denken bepaalt tot in zekere mate ook hoe wij met de ander omgaan, dit geldt ook voor kinderen. Een zelfbeeld vormt zich door je eigen karakter, de ervaringen die je op doet en door de omgang met anderen mensen. Het zelfbeeld zal altijd in ontwikkeling zijn en aan veranderingen onderhevig. Er zijn drie vormen van zelfbeeld, die alle drie een rol kunnen spelen bij veel verschillende dingen: het ideale, het actuele en het verplichte zelfbeeld.
Een leerling aanspreken op een niveau waar hij ontwikkelingspsychologisch niet aan toe is, heeft geen enkel nut. Een leerkracht kan ook stimulerend werken door leerlingen ervaringen op te laten doen die aansluiten bij het begrip wat zij hebben.
Het zelfbeeld kan zowel positief als negatief gekleurd zijn. Een kind met een negatief zelfbeeld zal een grote mate van vermijdingsgedrag vertonen.
Een kind met een negatief zelfbeeld zal hier veel hinder van ondervinden bij taakgerichte opdrachten en situaties waarin het zelf moet beoordelen waar het aan toe is.
De invloed van de omgeving is groot op het zelfbeeld, hierbij kun je denken aan ouders, verzorgers, vrienden maar zeker ook de leerkracht.
Relatie, competentie en autonomie, de drie basisbehoeften kijkend zien we dat elke basisbehoefte leidt tot voldoening en zelfvertrouwen. Als een kind zich voldaan voelt, gaat het op zoek naar verdere uitdaging en
zal zich dus ook steeds verder ontplooien.