Samenvatting

Dit onderzoek heeft plaatsgevonden bij een gezinshuis, die jongeren met hechtingsproblematiek opvangen. Elke jongere krijgt een eigen paard, waar hij/zij mee aan de slag gaat (volgens de methode Parelli Natural Horsemanship). Dit gezinshuis wilde hun methodiek beter kunnen onderbouwen en zicht krijgen op het proces dat de jongeren doorlopen. Deelvraag één richt zich op de methodiek, wat de reden is voor het werken met paarden/Parelli en hoe begeleiders en jongeren het ervaren. Verder wordt beschreven hoe het gezinshuis vorm krijgt. In de tweede deelvraag wordt gekeken of en hoe Parelli aansluit bij de jongeren met hechtingsproblematiek. Een belangrijke uitkomst is dat paarden spiegelen, waardoor jongeren meer zicht krijgen op hun eigen gedrag en hoe hun omgeving daarop reageert. Bij de derde deelvraag wordt dit gezinshuis vergeleken met twee andere gezinshuizen, om de verschillen en overeenkomsten in de ontwikkeling van de jongeren in kaart te brengen. De laatste deelvraag gaat in op terugkerende processen die de jongeren doormaken. Belangrijke uitkomsten zijn dat de ontwikkeling in golfbewegingen verloopt en jongeren in eerste instantie sociaal wenselijk gedrag vertonen. Vervolgens wordt de hoofdvraag beantwoord, die zich richt op de invloed die de methodiek heeft op de jongeren in het eerste jaar van hun verblijf, ten opzichte van hun ontwikkeling en de hechtingsproblematiek. Het geheel wordt afgesloten met een aantal aanbevelingen, waarbij verwoord is wat er al goed gaat en wat nog verbeterd kan worden.