Samenvatting

Inleiding:
Uit literatuur is gebleken dat de vergrijzing van Nederland steeds verder toeneemt. Met deze toenemende vergrijzing nemen het aantal ouderen met complexe en meervoudige problematiek toe.
Een veel voorkomende complicatie bij ouderen is een delier. Patiënten met een hyperactief delier worden als een zware patiënt ervaren. Om deze reden is dit onderzoek verricht binnen deze afdeling. De onderzoeksvraag luidt: “Hoeveel tijd besteedt de verpleegkundige, van afdeling Geriatrie in het Bravis ziekenhuis te Bergen op Zoom, aan de zorg aan delirante patiënten en hoe ervaart de verpleegkundige deze zorg?”
Methode:
Aansluitend op de onderzoeksvraag is er een mixed approach onderzoek uitgevoerd. Om inzicht te krijgen in de tijd die verpleegkundigen besteden aan delirante patiënten is er een observatielijst opgesteld. De observaties zijn tijdens verschillende diensten uitgevoerd. De onderzoekspopulatie hiervoor betrof 11 respondenten. De verkregen data werd geanalyseerd middels SPSS. Om inzicht te krijgen in de ervaring van verpleegkundigen omtrent deze zorg zijn semigestructureerde interviews, middels een topiclijst, afgenomen. De onderzoekspopulatie hiervoor betrof 6 respondenten. Deze 6 respondenten waren tevens geobserveerd. De verkregen data werd geanalyseerd middels de stappen van Hycner.
Resultaten:
Uit de resultaten van de kwantitatieve dataverzameling is gebleken dat de 11 respondenten totaal 2405 minuten zorg hebben verleend aan delirante patiënten en aan niet-delirante patiënten 2425 minuten. Totaal waren er voor 31 delirante en 31 niet-delirante patiënten gezorgd. De zorg aan een delirante patiënt in een hyperactief delier wordt als zwaar ervaren. Een aantal verpleegkundigen benoemen dat zij deze zorg ook als leuk ervaren. Tevens werd er aangegeven dat de patiënt in een hypoactief delier makkelijker vergeten werd.
Discussie:
Door het gebruik van peerreview en triangulatie is de betrouwbaarheid van dit onderzoek verhoogd. De membercheck is niet volledig uitgevoerd wat leidt tot zwakte van de interviews. De respondenten wisten niet op welke activiteiten zij geobserveerd werden, dit om vertekening van resultaten te voorkomen. De semigestructureerde interviews hebben plaats gevonden door middel van de selectieve gelegenheidssteekproef. Dit leidde tot zwakte van het kwalitatieve onderzoek.
Conclusie:
Naar aanleiding van dit praktijkgerichte onderzoek kan geconcludeerd worden dat verpleegkundigen, op een minimaal verschil na, meer tijd besteden aan niet-delirante patiënten. De verpleegkundigen ervaren zorg aan een patiënt in een hyperactief delier als zwaar, zowel fysiek als psychisch. Tevens werd er aangegeven dat de zorg ook als leuk ervaren wordt. Er wordt aangegeven dat de patiënt in een hypoactief delier makkelijker vergeten wordt tijdens een dienst, omdat deze patiënt dermate stil is.