Samenvatting

Doel: De groepsleerkracht van SO Groen op ZML-school D.K. ervaarde een hoge mate aan onrust en een lage mate aan taakgerichtheid bij de leerlingen tijdens het leren leren. Dit is een vakgebied op D.K. waar de leerlingen zelfstandig aan leervaardigheden werken. Het doel van dit onderzoek is om de taakgerichtheid van de leerlingen te verbeteren. Methode: De doelgroep op D.K. heeft een verstandelijke beperking. D.K. biedt daarom onderwijs aan dat aangepast is op de onderwijsbehoeften en het niveau van de leerlingen. De leerlijnen van het CED (2012) staan hierin centraal, ook voor het leren leren. Omdat de leerlingen vaak bijkomende problematieken hebben als ADHD, hechtingsproblematiek of autisme, zijn de leerlingen gebaat bij duidelijkheid, structuur (Lieshout, 2009) en visuele ondersteuning (Betts & Patrick, 2007). De interventie die is toegepast om de taakgerichtheid te verbeteren is het hanteren van één vaste, gevisualiseerde regel (Betts & Patrick, 2007) en het gebruiken van een rood-groen kaartje om hulp te vragen (GIP-model, 1996). De rode kant van het kaartje geeft aan dat de leerlingen een vraag hebben en groene kant geeft aan dat de kinderen zonder vraag kunnen doorwerken. Hierbij wordt afgeweken van de leerlijn van het CED (2012), welke voor verschillende niveaus ook verschillende manieren van hulpvragen hanteert. Dit bleek een grote factor te zijn welke onrust binnen de groep veroorzaakt heeft. Resultaten: De leerlingen in SO Groen werken nu allemaal met het rood-groene kaartje en dit heeft geresulteerd in het feit dat de taakgerichtheid van de leerlingen is toegenomen, evenals de rustige werksfeer binnen de groep. Conclusie: Met dit gegeven kan met nodige voorzichtigheid worden gezegd dat het hanteren van één vaste, gevisualiseerde regel (het werken met een rood-groen vragenkaartje) de taakgerichtheid van jonge kinderen in het ZML-onderwijs verhoogt.