Samenvatting

Het Marineterrein in Amsterdam is al voor een groot deel teruggegeven aan de stad. Mijn ontwerp voor een Green Energy Lab is tot stand gekomen na een uitgebreide analyse van het terrein en de bestaande gebouwen. Dit heeft geleid tot een ruimtelijk, circulair en duurzaam ontwerp dat flexibel in te delen is en die studenten zelf ook verder kunnen ontwikkelen.

Ik kies niet voor een 'tabula rasa' waarbij het terrein eerst leeg zou worden gemaakt, maar voor het behoud van de unieke campusstructuur. Door de bestaande gebouwen uit te breiden, te verhogen en te voorzien van bijgebouwen, kan het gebied verdicht worden zonder dat het bestaande campuskarakter verloren gaat. Voor mijn architectonische ontwerp heb ik gekozen voor het uitbreiden van het bestaande officiersgebouw. Dit gebouw wordt in het nieuwe ontwerp onderdeel van een ensemble van vier gebouwen die middels het centrale hof en een aantal rondgangen op niveau met elkaar en met de omgeving verbonden worden.
Het programma van het Green Energy Lab - een gebouw voor onderwijs, wetenschap en bedrijfsleven - sluit aan bij het nieuwe karakter van het Marineterrein: een plek voor experimenten en innovaties in het centrum van Amsterdam.

Naast onderwijs- en innovatieruimten als werkplaatsen, leslokalen en kantoorruimten bevat het gebouw ook een groot aantal functies die een visuele en fysieke relatie aangaan met de omgeving. Het restaurant en de fietsen-repairshop bedienen ook de overige bezoekers en gebruikers van het terrein.
De expositieruimten en de vitrines naast de werkplaatsen tonen direct de experimenten en resultaten van het Green Energy Lab, wat uitnodigt om binnen te komen. Het ontwerp vormt zo het nieuwe hart van het Marineterrein.

Op meerdere schaalniveaus introduceer ik een ruimtelijke architectuur, die de ontmoeting tussen studenten, docenten en andere gebruikers faciliteert. Bij een wandeling door het gebouw passeer je meerdere overgangszones: de vitrines, het hof, de entreezones, de trappen, bordessen en balkon, en ruimtelijke gevel- en wandzones met zitjes en studieplekken. Deze plekken worden op een overtuigende manier met elkaar verbonden door een aantal rondgangen. Hierdoor kan men zowel ronddwalen door het gebouw, als doelbewust richting bestemming gaan.
De vele doorzichten maken het gebouw tot een levendige ervaring waar het experiment en de innovatie getoond wordt en kennisuitwisseling plaats vindt.
Het ontwerp is een campus in een campus.

De detaillering en het materiaalgebruik van het ontwerp sluiten aan bij het duurzame karakter ervan. Het casco van het bouwwerk bestaat uit een staalconstructie die meerdere invullingen mogelijk maakt.
Groene gevels, zonnepanelen, gevels van geprinte onderdelen en ledgevels zijn samen gecomponeerd tot een ruimtelijk spel van volumes en ruimtes. Dit maakt het ontwerp tot een luchtig gebouw.
De gebruikte ontwerpstrategie en thematiek is ‘assemblage’, op zowel de schaal van de inpassing van de gebouwen en de vormgeving, als de detaillering ervan. Dit leidt tot duurzame gebouwen en bouwdelen, die eenvoudig kunnen worden uitgebreid en aangepast, maar die ook weer tot bruikbare bouwdelen uit elkaar te halen zijn. Studenten kunnen in de toekomst meehelpen om op die manier hun campus uit te breiden en hun eigen gevels en studieruimtes te ontwerpen. Dit maakt het ontwerp niet alleen visueel aantrekkelijk maar ook circulair.


Afstudeercommissie: Machiel Spaan (mentor), Gianni Cito en Hans van der Made.
Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Uri Gilad en Marcel van der Lubbe